Πεταλούδα κάτω απ' τον τροχό

Θρησκευόμενος ο Ελληνας αναζητά απεγνωσμένα θεούς και σημάδια.
Κατεβαίνουν οι Πορτογάλοι στους δρόμους... 
Ζήτω! Τώρα θα τους ρίξουν θα σωθούμε κι εμείς.
Κατεβαίνουν οι Ισπανοί στις πλατείες... 
Σημάδι! Πέφτουν, θα γλιτώσουμε!
Παίρνει ο Γκρίλο 28% στην Ιταλία. 
Οι λαοί μίλησαν! Καιρός να φεύγει κι η δική μας τρόικα.
Καταψηφίζει η κυπριακή Βουλή; 
Τα αδέλφια μας έδειξαν το δρόμο! Η Ευρώπη των λαών θα νικήσει, θα νικήσουμε κι εμείς!
Και μετά... 
Πίνεις μια γουλιά τσίπουρο (κάποτε ήταν ουίσκι), τσιμπάς λίγο τυράκι, αλλάζεις κανάλι και αποκοιμιέσαι στον καναπέ.
Εχει ο θεός...
Εσύ δεν έχεις, αλλά η ζωή πότε ήταν δίκαιη...
Αναλύσεις με θεϊκά σημάδια δεν γίνονται. Κι οι λαοί δεν ξεσηκώνονται επειδή ένας Ισπανός έφαγε ξύλο από την αστυνομία ή επειδή ένα δακρυγόνο παράπεσε σε κάποια πορτογαλική πλατεία. Πολύ περισσότερο επειδή κάποια Βουλή έβγαλε ένα επιθανάτιο ρόγχο κι εσύ τον παρεξήγησες ως βρυχηθμό.
Η πεταλούδα που φτερούγισε μέσα στην... παγκοσμιοποίηση ήταν και τι διάολο να καταφέρει μια πεταλούδα κάτω από τον τροχό;