Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Τρομοκράτος διαρρήκτης

Διάρρηξη. Λεία: ατομικά δικαιώματα, δημοκρατία, ελευθερία

Η Ιερισσός της Χαλκιδικής δεν είναι ένα γαλατικό χωριό που αντιστέκεται στον εισβολέα, όπως εμμέσως τη χαρακτήρισε με τις δηλώσεις του σήμερα το πρωί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας. Είναι ένα χωριό που, μέχρι πρόσφατα, γνώριζαν μόνο οι κάτοικοί του και ελάχιστοι περίοικοι. Εχει, όμως, την ατυχία να βρίσκεται επάνω σε ένα έδαφος που στα έγκατά του κρύβει κάτι πολύτιμο. Εχει, ταυτόχρονα, και την τύχη να βρίσκεται σε ένα "ευλογημένο" τόπο ενός αρχέγονου δάσους πάνω από τις μαγευτικές παραλίες της Χαλκιδικής.
Και ξαφνικά, στις 17 Φεβρουαρίου 2013 η φήμη αυτού του δάσους πέρασε τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά σύνορα μετά από την επίθεση οπλισμένων με καραμπίνες κουκουλοφόρων και τον εμπρησμό του εργοταξίου της El Dorado Gold, της καναδικών συμφερόντων εταιρίας που ως κοινοπραξία (στην οποία συμμετέχει και ο κ. Μπόμπολας) έχει ξεκινήσει την εξόρυξη χρυσού μέσα στο δάσος των Σκουριών.
Παρότι τα γεγονότα είχαν ξεκινήσει πολύ καιρό νωρίτερα, σχεδόν από την πρώτη στιγμή της επιλογής της τοποθεσίας και του ξεπουλήματος του δάσους, η ελληνική κοινωνία παρατηρούσε αδιάφορη τις εξελίξεις. Αλλωστε, και τα περισσότερα ΜΜΕ δεν ασχολούνταν, παρά τον ακούραστο αγώνα των κατοίκων.


Από το βράδυ της 17ης Φεβρουαρίου, όμως, η ελληνική κοινωνία υποχρεώθηκε να στρέψει το βλέμμα της και σ’ αυτή τη μικρή κουκίδα του χάρτη. Όχι ότι κάτι άλλαξε. Απλώς, οι θεατές τώρα έγιναν περισσότεροι. Η βία, είναι ελκυστική και γίνεται ελκυστικότερη στις ήδη προβληματικές κοινωνίες.
Όμως, το συμβάν αυτό ακολούθησε ένα όργιο βίας και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών από πλευράς του κράτους. Απαγωγές ανθρώπων, βίαιες προσαγωγές, παράνομη λήψη DNA, πλαστά κατηγορητήρια με κάθε είδους κατηγορία που συνιστά κακούργημα. Και όλα αυτά, εις βάρος πολιτών που προηγουμένως μπορεί να μην είχαν συμμετάσχει ποτέ στη ζωή τους σε όποια κινητοποίηση ή διεκδίκηση και σίγουρα δεν είχαν απασχολήσει ποτέ τις Αρχές. Ανθρώπων που μέχρι εκείνη τη στιγμή ζούσαν μία ήσυχη και αθέατη ζωή σε ένα από τα ομορφότερα κομμάτια της ελληνικής γης.
Η κρατική βία και το όργιο παραβίασης δικαιωμάτων κλιμακώνονταν μέρα με την ημέρα ώσπου φτάσαμε στα χθεσινοβραδινά γεγονότα, της 10ης Απριλίου ξημερώματα, με την εισβολή της αστυνομίας σε σπίτια κατοίκων της Ιερισσού τρεις και μισή τα ξημερώματα σπάζοντας, μάλιστα, τις πόρτες!
Πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον ανθρώπων οι οποίοι ποτέ δεν έλαβαν κάποια ειδοποίηση να παρουσιαστούν στις Αρχές, όπως γινόταν μέχρι τώρα με άλλους κατοίκους του χωριού. Ανθρώπων που δεν ήταν ύποπτοι φυγής, που ήταν γνωστής κατοικίας, που δεν κρύβονταν...


Γεγονότα πρωτόγνωρα, είπαν πολλοί. Όμως, δεν είναι έτσι. Η Ελλάδα έχει γνωρίσει παρόμοιες πρακτικές τόσο στις δικτατορίες προ του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου όσο, πολύ περισσότερο, και στα χρόνια μετά τον Εμφύλιο και, βεβαίως, στη διάρκεια της επταετίας της χούντας των συνταγματαρχών.
Η καινοτομία, τώρα, έγκειται στο γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν κουβαλούν μαζί τους καμμία επιβαρυντική (για το κράτος) προϊστορία αγώνων. Χωρίς αυτό, βεβαίως, να σημαίνει ότι αν υπήρχε θα αποτελούσε δικαιολογία για τις ενέργειες στις οποίες προέβη η αστυνομία. Ούτε ο ίδιος ο κ. Δένδιας δεν τολμά να επικαλεστεί κάτι τέτοιο, τουλάχιστον άμεσα.
Οι προειδοποιήσεις του ότι δεν θα επιτρέψει σε κανένα μέρος της χώρας να δημιουργηθεί ένα γαλατικό χωριό που παραβιάζει τους νόμους, μόνο ως απειλή εναντίον όποιου διανοηθεί στο μέλλον να αντιδράσει μπορούν να εκληφθούν. Και, φυσικά, κάποιος πρέπει να υπενθυμίσει στον κ. Δένδια, για να μην εκτίθεται με απόπειρες μοντερνισμού μέσω της επίκλησης σύγχρονων και νεανικών αναγνωσμάτων (βλ. Αστερίξ) ότι οι Γαλάτες αντιστέκονταν σε κατακτητές. Εκτός αν θεωρεί εαυτόν και την κυβέρνηση που εκπροσωπεί κατακτητές.
Πάντως, με τη μέχρι τώρα τακτική τους (βασανισμοί διαδηλωτών και συλληφθέντων, γενικώς, μαζικές προσαγωγές πολιτών, δημοσιοποιήσεις φωτογραφιών υπόπτων κ.λπ.)... το βέβαιο είναι πως είναι καταπατητές (δικαιωμάτων και γης) που εκπροσωπούν ένα τρομοκράτος κοινών διαρρηκτών. Διαρρηκτών της ίδιας της ζωής μας.









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου