Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Ιστορία δια νόμου;


Το νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού ίσως ψηφιστεί ίσως δεν ψηφιστεί ως έχει ή και ποτέ από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Άλλωστε, ποιος αλήθεια πιστεύει στις ειλικρινείς προθέσεις ανθρώπων και μηχανισμών που εν μέσω της φασιστικής επέλασης μιλούν για δύο άκρα, ταυτίζουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το νεοναζιστικό έκτρωμα, ταυτίζονται συχνά-πυκνά μαζί του πίσω από την κουρτίνα των κοινοβουλευτικών διαδικασιών και αντί για ρατσιστική βία μιλούν για πολιτική βία, όπως πρόσφατα έπραξε ο δήμαρχος Αθήνας, Γιώργος Καμίνης με δηλώσεις του από τη Νέα Υόρκη;

Θα έπρεπε, όμως, να δούμε με προσοχή το περιεχόμενο αυτού του νομοσχεδίου, αν ποτέ συζητηθεί και ψηφιστεί, και το γενικότερο πνεύμα του. Θα είναι ένα νομοσχέδιο τιμωρητικό; Θα είναι ακόμα ένα νομοσχέδιο που θα ενισχύει την καταστολή; ΄Η θα είναι, όπως και πρέπει, ένα νομοσχέδιο προληπτικό που θα προτάσσει τη γνώση απέναντι στην άγνοια και την ιστορική μνήμη απέναντι στην αφασία και τη συλλογική αμνησία;

Τα δύο τελευταία, θα σκεφτεί ο οποιοσδήποτε σώφρων και δημοκρατικός άνθρωπος, δεν επιβάλλονται δια νόμου. Πώς να επιβάλλεις την ιστορία; Η ιστορία επιβάλλεται από μόνη της μέσα από την αναζήτηση και τη γνώση. Η ιστορική μνήμη μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και δεν σβήνει ακόμα κι όταν συγκεκριμένα καθεστώτα έχουν προσπαθήσει να το πράξουν αυτό δια νόμου και δια της βίας.

Βεβαίως, η μνήμη ξεθωριάζει, θα αντιτάξει κάποιος, και η στρεβλή μεταφορά της ίσως είναι χειρότερη από το σβήσιμό της. Πιθανότατα να έχει δίκιο. Ποτέ, όμως, στην ανθρώπινη ιστορία η ιστορία δεν επιβλήθηκε δια νόμου.


Στη Γερμανία ο ναζισμός δεν εξαλείφθηκε επειδή απαγορεύτηκαν δια νόμου τα σύμβολα και τα συνθήματά του. Ούτε σε χώρες όπως στην Πολωνία και την πρώην Τσεχοσλοβακία. Ούτε στην Ολλανδία ούτε στην Αυστρία. Μάλιστα, σε κάποιες εξ αυτών, ο φασισμός επανήλθε με ένα «νέο» πρόσωπο και σε ορισμένες περιπτώσεις έφτασε και στην εξουσία κρυμμένος κάτω από τη μάσκα του εθνικισμού και του συντηρητισμού.

Ελπίζω, λοιπόν, ο νομοθέτης να παραμείνει στην τιμωρία του ρατσιστικού εγκλήματος και να μην προσπαθήσει να επιβάλλει την ιστορία ή να απαγορεύσει την όποια αμφισβήτησή της μέσα, μάλιστα, από κάποιες επικίνδυνα γενικόλογες διατάξεις. Να μην παρασυρθεί σε εκτρωματικές πολιτικές τύπου Σαρκοζί στη Γαλλία διότι η απαγόρευση συχνά καθιστά ελκυστικό το απαγορευμένο.

Μία πραγματικά ελεύθερη κοινωνία δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από αυτούς που θέλουν να περιορίσουν την ελευθερία της. Τους περιορίζει από μόνη της. Τους περιθωριοποιεί και τους αποβάλλει.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου