22%...
23%...
22,2%...
21,5%
%... %... %... %... %... %... %...%
20% είμαι σήμερα… Ουφ…
Αύριο, με λίγη προσπάθεια ίσως φτάσω το 20,2%... Ουφ…
Λίγο ακόμα θα περάσω τον αντίπαλο. 0,2% , μπροστά μου είναι…
Σε θέλω… Σε χρειάζομαι… Μου είπε…
Χθες φορούσε ένα τζιν κι ένα φθαρμένο μπλουζάκι…
Σε χρειάζομαι…
Άντε γαμήσου, του είπα…
Την επόμενη έβαλε ένα φθαρμένο τζιν κι ένα φθαρμένο
μπλουζάκι…
Ρε, άντε και γαμήσου!, είπα από μέσα μου…
Σαν κάτι να κατάλαβε στο ύφος μου.
Θέλεις το χαμόγελο; Δεν ήταν δα και το πιο ειλικρινές και
εγκάρδιο. Το χαρίζω καθημερινά στους γείτονες που ξεπαρκάρουν τα αυτοκίνητα με
κείνη τη γαμημένη από συνήθεια καλημέρα ανάμεσα από τα σφιγμένα δόντια…
Σε χρειάζομαι…
0,1% θέλω να τον πιάσω αυτόν που έφερε τη ζωή σου τα
πάνω-κάτω…
Άντε γαμήσου κι εσύ κι αυτός, γρύλισα σχεδόν από μέσα μου.
Δεν πέρασαν πολλές ημέρες… Καμιά βδομάδα, βία… Το φθαρμένο
τζιν σκίστηκε, μα δεν το άλλαξε. Το μπλουζάκι είχε φθαρεί ακόμα περισσότερο…
Ήταν, όμως, μια καρικατούρα…
Τον πέρασες; τον ρώτησα…
Τώωωωραααα… Μου απάντησε με ένα χαμόγελο που έσκιζε σχεδόν τους
κροτάφους του.
Να ‘σαι καλά, ευχαριστούμε και για τη βοήθεια, είμαστε πια
0,5% μπροστά. Αλλά, ο αγώνας δεν τελείωσε… Πρέπει να πάρουμε κεφάλι για τα
καλά, να σιγουρευτούμε γι’ αυτό χρειαζόμαστε τη βοήθειά σου και τη βοήθεια
όλων.
Καλά, μαλάκας είναι; Σκέφτηκα…
Εγώ δεν βοήθησα, αλλά ούτε που ρώτησε…
Καμιά βδομάδα μετά, να σου τον μπροστά μου πάλι, με το τζιν
σκισμένο, το μπλουζάκι τρύπιο και σανδάλια!
Χρειάζομαι τη βοήθειά σου!
Πάλι, ρε φίλε; Δε τον πέρασες;
Τώρα κατεβαίνω για δήμαρχος! Καιρός να αλλάξει αυτή η
κατάσταση. Αν δεν πάρουμε τις δημοτικές πρώτα δεν πρόκειται να τον ανατρέψουμε.
Αει στο διάολο, ρε συ… Ποιον;
Αυτόν που κατέστρεψε τις ζωές μας, τις έφερε τούμπα, που
διέλυσε τον κοινωνικό ιστό, που μας πρόδωσε…
2-3 μήνες μετά, να σου τον πάλι μπρος στα πόδια μου….
Δεν θα απαλλαγώ με τίποτα απ’ αυτόν, σκέφτηκα…
Τώρα, βέβαια, φορούσε κοστούμι. Ιούνιος μήνας ήταν…
Δε σκάει ο μαλάκας, σκέφτηκα…
Ευχαριστώ για την υποστήριξη. Χωρίς εσένα δεν θα τα
καταφέρναμε. Όμως, μην ξεχνάς…
Ο αγώνας δεν τελείωσε εδώ. Πρέπει να τους ανατρέψουμε!
Μπήκε σε μια λιμουζίνα με κρατικά νούμερα και εξαφανίστηκε…
2-3 χρόνια μετά ξανά…
Κατέβηκε από τη λιμουζίνα. Πέρασε από δίπλα μου… Δεν κοίταξε
καν…
Ο ενικός είχε γίνει πληθυντικός και το βλέμμα απόμακρο…
Πέντε-έξι άνθρωποι ήμασταν μπροστά του, μας ήξερε όλους… Μα
δεν κοιτούσε… Το βλέμμα στα σύννεφα… Σε ένα ορίζοντα απροσδιόριστο…
Σύντροφοι, σας ευχαριστούμε που στηρίξατε το δίκαιο αγώνα μας!
Μαζί θα τους ανατρέψουμε! Σας χρειαζόμαστε όλους σ’ αυτό τον αγώνα.
Ήταν 1,2% μπροστά από τον αντίπαλο…
Μερικούς μήνες μετά οι εκλογές είχαν γίνει. Κέρδισαν με
1,8%. Ένα μόλις μήνα μετά τις εκλογές είχαν σχηματίσει κυβέρνηση με αυτούς που
είχαν μείνει πίσω 1,8%.
Τι έγινε, σύντροφε; Τον ρώτησα αφελώς και ελαφρώς χαιρέκακα,
το ομολογώ…
Τους περάσατε τελικά, έτσι;…
Ποιους; Μου απάντησε με το βλέμμα να κοιτάζει ένα
απροσδιόριστο ορίζοντα…
Είχα μετρηθεί στο 0,2% και στο 0,1% γιατί ρωτήθηκα. Στο 1,8%
όμως…;
*Ο punk smoker παρότι άνεργος σέβεται την απεργία και δημοσιεύει μόνο προσωπικές του σκέψεις και νέα που αφορούν την ΕΡΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου