Το τέλος του κοινωνικού κράτους δια χειρός Σταϊκούρα

«Καταργούνται 150 τέλη υπέρ τρίτων» διαβάζω τον τίτλο άρθρου σε κάποια εφημερίδα. Σιγά το νέο… Το γνωρίζαμε και το περιμέναμε, απλώς, τώρα, προσδιορίζεται επακριβώς ποσοτικά μέσω του αναπληρωτή υπουργού Χρήστου Σταϊκούρα, ο οποίος αντί να απολογηθεί για τους μέχρι τώρα λάθος υπολογισμούς του και τις ακόμα πιο λανθασμένες προβλέψεις του, συνεχίζει με το ψαλίδι στο χέρι να περικόπτει ό,τι περισσεύει από την προκρούστεια μνημονιακή κλίνη.

Πού θα σταματήσει αυτό; Μα, στην πλήρη ισοπέδωση, όταν το κοινωνικό κράτος γίνει μία έρημος…

Ο οικονομικός φωστήρας Χρήστος Σταϊκούρας, λοιπόν, που δεν καταφέρνει ούτε το 50% των εσόδων του κράτους να προβλέψει και να εισπράξει, απέστειλε σχετική εγκύκλιο σε όλους του φορείς ζητώντας μέχρι τις 15 Ιουλίου να ενημερώσουν το Γενικό Λογιστήριο για τα τέλη, εισφορές, φόρους χωρίς ανταποδοτικό χαρακτήρα που εισπράττουν αλλά και ποιες δαπάνες καλύπτονται από τα συγκεκριμένα έσοδα. Κι αυτό, διότι, θέλει, λέει να τελειώνει μ’ αυτά μέχρι το Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους.

Ποια είναι αυτά τα τέλη, όμως; Και πού πάνε;

Όπως, σωστά, επισημαίνει και ο Κώστας Τσαχάκης στην Ημερησία:

«Από μία πρώτη έρευνα που έχει ολοκληρώσει το υπουργείο Οικονομικών προέκυψε ότι οι δικαιούχοι των μη ανταποδοτικών χρεώσεων είναι κυρίως οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.

Βέβαια οι εισφορές υπέρ των Ταμείων αποτελούν κοινωνικούς πόρους και τυχόν κατάργηση τους θα τα οδηγούσε σε άμεσο οικονομικό “μαρασμό” και αδυναμία καταβολής παροχών και συντάξεων προς τους ασφαλισμένους.

Τα Ταμεία μέσω των κοινωνικών πόρων εισπράττουν 2 δισ. ευρώ ετησίως. Μόνο από την εισφορά υπέρ ΟΓΑ το όφελος είναι 1 δισ. Ευρώ».

Αυτά τα τέλη, λοιπόν, είναι οξυγόνο για τους Δήμους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Και, ασφαλώς, μπορεί κάποιος να μην τα δει ως άμεσα ανταποδοτικά, αλλά εμμέσως, τα περισσότερα εξ αυτών, αν όχι όλα, έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα από τη στιγμή που οι οργανισμοί στους οποίους καταλήγουν τα χρησιμοποιούν για να παράγουν κοινωφελές έργο.

Περίπου τόσες παροχές θα αφήσουμε...

Είναι ζήτημα κοινωνικής συμφωνίας και κοινού νου να αντιληφθούμε ότι ως πολίτες έχουμε χρέος να θυσιάζουμε ένα μίνιμουμ των χρημάτων μας για χάρη του κοινωνικού συνόλου, για να το πούμε με απλά λόγια. Οι παροχές δεν μπορούν να αφεθούν στην καλή θέληση των ιδιωτών και να μετατραπούν σε ελεημοσύνη.

Ασφαλώς, και κάποια τέλη πρέπει να εξορθολογιστούν, να προσαρμοστούν, ίσως, στις σημερινές ανάγκες, αλλά η κατάργησή τους θα καταδικάσει σε οριστικό μαρασμό ακόμα και τα (ω του θαύματος!) λιγοστά εναπομείναντα υγιή ταμεία.

Δείτε, ενδεικτικά, ποια είναι τα βασικότερα μη ανταποδοτικά τέλη και συνδυάστε τα με την προσφορά του κάθε οργανισμού, συλλόγου κ.λπ. για να καταλάβετε τι δεν θα υπάρχει μετά το Σεπτέμβριο:

Υπέρ Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης

- Τέλος ζύθου

- Τέλη διαφήμισης

- Τέλη κατάληψης κοινοχρήστων χώρων (τραπεζοκαθίσματα).

- Τέλος Ακίνητης Περιουσίας

- Τέλος παρεπιδημούντων

Υπέρ Ασφαλιστικών Ταμείων (κοινωνικοί πόροι)

Εισφορά υπέρ ΟΓΑ (σε χαρτόσημα)

Εισφορά επί των έργων (αφορά εργολήπτες) για το ΤΣΜΕΔΕ.

Εισφορά υπέρ του ταμείου νομικών

Αγγελιόσημο

Υπέρ διαφόρων

- Εισφορά στις τιμές των φαρμάκων υπέρ Φαρμακευτικού Συλλόγου

- Φόρος δημοσίων θεαμάτων

- Εισφορά 2% υπέρ της δασοκτονίας

- Εισφορά υπέρ ποδοσφαιρικών (ερασιτεχνικών) ομοσπονδιών

- Τέλη υπέρ Επιμελητηρίων, σωματείων και συλλόγων

- Δασμοί για την ενίσχυση του ΕΟΤ