Ένας τίτλος, ένα ξαλάφρωμα

Κάποτε είχα ένα δάσκαλο δημοσιογραφίας που έλεγε «το καλό άρθρο διαρκεί όσο ένα χέσιμο».

Πρωτάρης, εγώ, δυσκολευόμουν να το συμμαζέψω το πράγμα και σχεδόν πάντοτε ξέφευγα αρκετές λέξεις παραπάνω.

«Ρε, Φλωράκη, δεν έχουμε πει; Το καλό άρθρο διαρκεί όσο ένα χέσιμο», μου έλεγε. «Ποιος θα το διαβάσει αυτό το μακρινάρι;».

«Αυτοί που έχουν κόψιμο», του απάντησα κι εγώ μια μέρα.

Χαμός έγινε μέσα στην αίθουσα, εννοείται.

Τέλος πάντων, κάποια στιγμή, σύντομα, κατάφερα κι εγώ να γράφω άρθρα που διαρκούν όσο ένα χέσιμο. Συμβιβασμός, που λένε αν και η χρονική διάρκεια ενός χεσίματος ποικίλλει, όπως και η ποιότητά του.

Υπήρχαν, πάντως, πολλοί συνάδελφοι –συμφοιτητές τότε- που το συνέπτυξαν τόσο πολύ το πράγμα που κατέληγε μόνο σε τίτλο.

Και έτσι κάνουν καριέρα σήμερα. Με τίτλους…

Πιθανώς, να διαβάζουν τα άρθρα τους χέζοντας.

Πιθανώς να διαβάζουν και τα άρθρα των άλλων με τον ίδιο τρόπο…

Ένας τίτλος…

Ένα χέσιμο…

Η απορία, πάντως, μου έμεινε. Ένα ερώτημα αναπάντητο μέχρι σήμερα, 25 χρόνια μετά…

Τόσο γρήγορα χέζουν οι δημοσιογράφοι;

Ώσπου, τελευταία, άρχισε να μου απαντάται το ερώτημα διαβάζοντας.

Τίτλοι, τσιτάτα, ατάκες, γεγονότα κλεισμένα σε 1-2-3-5-10 λέξεις. Τι κι αν πίσω από τα γεγονότα κρύβονται ολόκληρες ζωές; Τι κι αν πίσω από τις λέξεις –όχι, δεν κρύβεται ο Αλέξης- κρύβεται έξις (ερμηνευόμενη με όποιο τρόπο θέλετε). Το θέμα είναι τι κρύβεται πίσω από τον τίτλο.

Όχι και πολλά…

Ένα χέσιμο…

Μπορούν, όμως, να κρυφτούν πολλοί. Διότι ο τίτλος είναι πολλές φορές και χρησμός. Διττός… Και πίσω του μπορούν να κρυφτούν και δύο ολόκληρα στρατόπεδα. Ο τίτλος μπορεί να είναι ένα υπέροχο καταφύγιο.

Να, σαν αυτόν που χαρακτηρίζει και τα εδώ γραφόμενα.

Κι αν έχεις απορία πόσες λέξεις να είναι πια; Μία; Δύο; Τις γκουγκλάρεις και το Βικιλεξικό στις έχει έτοιμες τις απαντήσεις.

Κι εκεί συνειδητοποιείς τη δύναμη του λόγου. Με δυο – τρεις λέξεις απαντάς ακόμα και υπαρξιακές ανησυχίες του αναγνώστη. Με μια λέξη κάνεις και εχθρούς να μιλούν με τον ίδιο τρόπο σκεπτόμενοι άλλα πράγματα ο καθένας. Κι οι δύο χαμογελούν.

Εύκολος ο αναγνώστης της τουαλέτας…

Ένας τίτλος, ένα χέσιμο…

Και όλοι βρίσκουν απαντήσεις…

Τα υπόλοιπα τι να τα κάνεις;

*Με αφορμή ένα σύντομο διαδικτυακό διάλογο με φίλο που αφορούσε τα προσυνεδριακά του ΣΥΡΙΖΑ.