Πού το πας, Φώτη;

Το πρόγραμμα δεν βγαίνει, Φώτη. Έτσι ισχυρίστηκες σε μία συνέντευξή σου σήμερα στην Εφημερίδα των Συντακτών. Ούτε κι η ΔΗΜΑΡ βγαίνει, όμως, από το κυβερνητικό έκτρωμα με το Σαμαρά να κυβερνάει ελέω κεφαλαίου και Γερμανίας κι εσάς και το Πα.Σο.Κ. να του προσφέρετε στήριξη.

Κακές γλώσσες, βέβαια, λένε ότι περιμένεις να ξαναγίνεις αριστερός σε μία άλλη κυβέρνηση. Εγώ δεν τις πιστεύω, αλλά, να, όταν σε ακούω ή σε διαβάζω νιώθω σαν κάτι να κρύβεις, κάτι να περιμένεις, να προσδοκάς.

Να εκβιάσεις, ίσως; Να γίνεις ρυθμιστικός παράγοντας; Να γίνεις «εγγυητής πολιτεύματος» μέσω προεδρίας; Το είχε κάνει κι άλλος παλαιότερα, θυμάσαι; Να γίνεις «ανασχετικός» για άλλη μια φορά;

Κάποιοι υποθέτουν ότι έχεις κατά νου να μπεις σε μία κυβέρνηση αριστεράς για να συγκρατήσεις τις «ακραίες» αντιδράσεις και ενέργειες όπως μπήκες στη δεξιά κυβέρνηση για να συγκρατήσεις τη  νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Να επιβάλλεις ισοδύναμα, δηλαδή. Έτσι έλεγες…

Να διασφαλίσεις μισθούς, συντάξεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ο.κ. Ξέρουμε κι οι δύο καλά ότι δεν μπήκες γι’ αυτό, αλλά αφού αυτό προφασίστηκες ας το κρατήσουμε. Κι ας απέτυχες. Όμορφο και αλτρουιστικό ακούγεται, έτσι δεν είναι;

Εγώ γνωρίζω ότι λειτουργείς με γνώμονα το καλό της χώρας και της κοινωνίας. Γι’ αυτό συνέβαλες στις μειώσεις μισθών, την αύξηση της ανεργίας, την κατάργηση του κοινωνικού κράτους και όλα αυτά τα απαραίτητα δεινά. Πρόσφερες ισοδύναμα, άλλωστε. Ένα σωρό ανθρώπους σου σε κρατικές θέσεις να ελέγχουν εκ των έσω, να γνωρίζουν και τον εχθρό. Όπως έλεγε και το ΚΚΕ πριν κάποια χρόνια.

Τώρα, κάποιοι, λένε ότι έχεις βάλει και ανθρώπους να πιέζουν σε αυτή την κατεύθυνση. Εγώ δεν τους πιστεύω διότι ένας αριστερός πολιτικός δεν λειτουργεί έτσι. Έτσι δεν είναι, Φώτη; Ένας αριστερός δεν θέλει να μπει σε μία κυβέρνηση εκβιάζοντας και πιέζοντας. Θέλει;

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πού το πας; Τη μια μέρα συμβιβαστικός, την άλλη αντιδραστικός, την τρίτη ρεαλιστής. Πόσους ρόλους ακόμα να έχει άραγε για σένα ο σεναριογράφος; Και πόσα πρόσωπα μπορεί να έχει ένας πολιτικός; Δεν είσαι δα κι ο Πίτερ Σέλερς. Πολυπρόσωπος, πάντως, είσαι, μα όχι και χαμαιλέοντας γιατί πάει η εποχή των πολλών χρωμάτων, Φώτη μου. Στο μαύρο όσοι θέλουν να κρυφτούν γίνονται μονάχα μαύροι.