Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Εταιρία Ανενόχλητων Μουσικών

«Ζητείται εκπαιδευτής κοινού για συναυλιακές εκδηλώσεις»

Κάπως έτσι φαντάζομαι την αγγελία σε λίγο καιρό από έλληνες μουσικούς που θα δουν το κοινό να τους στρέφει την πλάτη.

Και αργότερα…

«Ζητείται κοινό για συναυλίες»

Και γιατί όχι, να είναι και φασόν, εφόσον μπορεί να ενωθούν οι καλλιτέχνες σε εταιρία. Το αντίστροφο του Αγάπη Ρε+, ίσως…

Φράγκα Φα προστιθέμενη (Φράγκα Fsus) θα μπορούσε να είναι ένας τίτλος. Ή κάποιος περισσότερο ακαδημαϊκός: Εταιρία Ανενόχλητων Μουσικών, το νέο ΕΑΜ (κι ας με συγχωρήσουν οι αριστεροί και οι παλαιοί αγωνιστές που βρίσκονται ακόμα εν ζωή. Απλώς, μπαίνω στο πετσί του ρόλου του μνημονιακού καλλιτέχνη).

Κι είναι αυτοί οι μουσικοί, τουρίστες στη δυστυχία, όπως αποκαλούσα και όλους τους υπόλοιπους, μη καλλιτέχνες, προ καιρού. Και, πιθανότατα, εκεί θα έπρεπε να αναζητούν κοινό. Ελα, όμως, που το συγκεκριμένο κοινό μάλλον αδιαφορεί γι’ αυτούς και εντρυφεί σε άλλα, περισσότερο αδιάφορα ακούσματα, τύπου Ρέμου και λοιπών αηδών. Διότι, οι τουρίστες της ΕΑΜ προφανώς αλίευαν σε λάθος θάλασσες τόσα χρόνια.

Σ’ εκείνες τις θάλασσες τα ψάρια έχουν και απαιτήσεις, ειδικά όταν τα κυνηγούν καρχαρίες. Μπορεί να μην απαιτούν να μείνεις να φαγωθείς κι εσύ, αλλά να πεις μία κουβέντα. Να βάλεις και μια φωνή στους καρχαρίες ή αν δεν θέλεις να το κάνεις εσύ να τους βάλεις στη βάρκα σου που θα μπορέσουν να φωνάξουν καλύτερα και να ακουστούν περισσότερο. Μη τους πετάς πίσω επειδή η βάρκα σου φτιάχτηκε μόνο για ψαράδες.

Εκείνα τα ψάρια, βλέπεις, σε πίστευαν όταν έλεγες για πονηρούς πολιτευτές, όταν ειρωνευόσουν τους μετρίως μέτριους, όταν έγραφες τραγούδια για τον αδικοχαμένο Μάνο Λοίζο, όταν παρίστανες τον καλλιτέχνη του λαού. Εισέπραξες όσα μπόρεσες μα η κάνουλα τώρα έκλεισε. Ισως, πάλι, να γέρασες και να βλέπεις τα πράγματα με άλλο μάτι. Τότε μη τα βάζεις με τα ψάρια που δεν τσιμπάνε.

Γι’ αυτό, κύριοι Μάλαμα, που ειρωνευτήκατε τη δυστυχία, Μαυρουδή, που ενοχληθήκατε από τα συνθήματα (σε μία συναυλία αλληλεγγύης και εναντίωσης στην εξουσία), Πορτοκάλογλου, που περνάτε ντούκου την ακροδεξιά επίθεση, Σαββόπουλε, που υπογράφατε διακηρύξεις υπέρ του ευρώ και των μνημονίων, και λοιποί εταίροι της ΕΑΜ, που περιμένετε κάτω απ' τα τραπέζια της εξουσίας να γλύψετε κοκκαλάκια, είστε ελεύθεροι να αλλάξετε κοινό κι αν δεν βρίσκετε εύκολα ας προσλάβετε ή ας εκπαιδεύσετε ένα καινούριο αν και, μάλλον, είναι αργά για εσάς. Γιατί, οι καταστάσεις άλλαξαν και το κοινό σας έχει την ανάγκη σας ή, έστω, την ανοχή σας (όπως στην περίπτωση του Σωκράτη Μάλαμα, ο οποίος δικαιούτο να μη δεχθεί το πανώ στη συναυλία του όχι, όμως, και να ειρωνευτεί παριστάνοντας κι αυτός τον τουρίστα στη δυστυχία).

Γιατί αυτό το κοινό χάνει τη δουλειά του, βλέπει το σχολείο του παιδιού του να διαλύεται, βλέπει τον πατέρα και τη μάνα του να χρειάζονται νοσηλεία και δεν έχουν να πληρώσουν, βλέπει το μέλλον μαύρο και όχι χρωματιστό όπως πιθανώς το βλέπετε εσείς κάτω από τους πολύχρωμους προβολείς και πίσω απ' τους καπνούς του ξηρού πάγου στη σκηνή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου