Στης Black Rock την ολόμαυρη ράχη

Πάει καιρός πια που δημοσιεύτηκαν τα πόθεν έσχες των βουλευτών κι η δημοσιότητα είναι ανελέητη. Λιάπης, Τομπούλογλου, Πλεύρης, Βαρβιτσιώτης, Πάολα, μοντέλες, αξύριστες μασχάλες, ξυρισμένα αιδοία… Μια χαρά περνάμε.

Κι ανάμεσα σ’ αυτά και μερικά πόθεν έσχες. Σπίτια, σπιτάκια, χωράφια, αμπελοχώραφα, γραφεία, κληρονομιές, ομόλογα, επενδύσεις, μετοχές, διακοπές, ταξιδάκια… Και κάνα-δυο δημοσκοπήσεις την εβδομάδα για τον κυριακάτικο καφέ.

Τι σου μένει;

 Ηθικόν; Νόμιμον; Χμμμμ...

Ανελέητο αυτό το παιχνίδι νομιμότητας και ηθικής. Μέχρι και κυβέρνηση έριξε ως σύνθημα και ειρωνικό επιχείρημα στα χείλη ενός ολόκληρου λαού έγινε. Θυμήσου… Ένας υπουργός διασκέδαζε στα μπουζούκια όταν σκοτωνόταν ένα 15χρονο παιδί από το όπλο ενός μπάτσου.

Σκατά!

Νομιμότατον! Ποιος δεν έχει το δικαίωμα να διασκεδάσει και να επενδύσει χρήματα;

Εύκολο αυτό, φίλε. Εσύ (εμείς) που δεν έχεις το δικαίωμα στο πλεονάζων χρήμα για να το επενδύσεις. Εσύ επένδυσες μονάχα πλεονάζοντα όνειρα.

Ηθικόν…

Τη στιγμή που κάποιος καταθέτει ένα μέρος του μισθού του, της αποζημίωσής του, από το ελληνικό κράτος, την οποία παίρνει επειδή κάποιες χιλιάδες συμπολιτών του τον επέλεξαν ως εκπρόσωπό τους μπορεί να επενδύει, να τζογάρει τα υπόλοιπα τρία τέταρτα; Φυσικά και μπορεί, έτσι; Θα μπορούσε να τα παίζει και όλα στο Τζόκερ ή το Στοίχημα. Θα μπορούσε να φτιάχνει εταιρίες στο όνομα του κόμματος. Θα μπορούσε να ανοίγει Γερμανούς, Τυποεκδοτικές, 902... Να προσλαμβάνει και να απολύει υπαλλήλους, συντρόφους, συναγωνιστές.

Μία εβδομάδα μετά τα πόθεν έσχες μάθαμε για ένα υπουργό και βουλευτή με αναρίθμητα ακίνητα που διασκέδαζε σε ημίγυμνη αοιδό σκορπώντας αφειδώς τα εισοδήματά του και τις αποζημιώσεις του. Τις αποζημιώσεις που εισπράττει από εμάς.

Σκατά!

Ένας άλλος συνάδελφός του διόριζε «εθελοντικά» στο γραφείο του μία μοντέλα. Ημίγυμνη κι αυτή, ως επί το πλείστον. Καθημερινότητα…

Τι τονίζεις το ημίγυμνη, ρε σεξιστή; Κι εμείς ημίγυμνοι είμαστε.

Εντάξει, Ημίγυμνοι. Όχι, προκλητικά, όμως,

Απελπιστικά ημίγυμνοι, όχι προκλητικά…

Σκατά!

Teatro… Black Rock… JP Morgan… EFSF… Αίγλη…

Μη συγκρίνεις ανόμοια και άσχετα. Κάνε ησυχία, σκέψου… Υπάρχουν και βρώμικα χτυπήματα, εσωτερικοί πόλεμοι, εμφύλιοι….

Εμφύλιοι υπάρχουν εκεί που έχουν να χωρίσουν. Τι ακριβώς έχουν να χωρίσουν; Μελλοντικά λάφυρα; Υποσχέσεις; Όνειρα;

Τα όνειρα είναι δικά μου! Μη διανοηθείς να μου τα κλέψεις, να τα επενδύσεις, να τα διαπραγματευτείς, να τα ενεχυριάσεις για τη δική σου ανέλιξη. Συνεννοηθήκαμε;

Αν όχι, δεν έχουμε πολλά κοινά.

Εμφύλιοι υπάρχουν εκεί που υπάρχει ρήξη. Που συγκρούονται δύο ή και περισσότερες διαφορετικές κοσμοθεωρίες.

Μην κάνεις την κοσμοθεωρία μας επιχείρημα προσωπικό. Μαζί την αναπτύξαμε, μαζί την ενστερνιστήκαμε, μαζί τη διαδώσαμε. Μη το ξεχνάς…

Σκατά!

Μη την επενδύεις…

Οι κοσμοθεωρίες συνοδεύονται από συγγράμματα, εκδόσεις, μελέτες, διατριβές … Εσύ ποια έχεις να επικαλεστείς;

Ου, καλά τώρα… Από τον Κάρολο Ντίκενς μέχρι τον Κέρουακ. Τον Τενεσί Ουίλιαμς μέχρι τον Ντοστογιέφσκι. Από τον Βισότσκι μέχρι τον Μπομπ Ντίλαν. Από τον Ρόμπερτ Τζόνσον μέχρι τη Νίνα Σιμόν, το Μίκη Θεοδωράκη, το Μάνο Χατζιδάκι, τον Τζον Λένον, την Άντζελα Ντέιβις, τον Μάλκολμ Εξ… Τον Μαρξ, τον Έγκελς, τον Λένιν, τον Γκράμσι, τον Τσε, τον Φιντέλ, τον Καβάφη, το Ρίτσο, το Ζαχαριάδη, το Λαμπράκη…

Ουφ! Δε με φτάνει ο χώρος να τα λέω τώρα. Ούτε κι η ώρα, γαμώτο! Βιάζομαι. Βιαζόμαστε. Πρέπει να βιαστούμε!

Ε, αφού βιαζόμαστε, άστα αυτά τώρα. Θα τα δούμε μετά…

Πες με λαϊκιστή, τρολ, αριστεριστή, μπαχαλάκια, οπορτουνιστή, εμμονικό, παρασυρμένο, μπερδεμένο… Ο,τι θέλεις. Μα, μετά… Πότε; Όταν θα λύνουμε ποια εξίσωση; Και είναι εξίσωση; Είναι εξίσωση η ζωή μας, η ζωή μου; Οι ζωές που φεύγουν επειδή μία έκθεση της Black Rock δεν δημοσιεύτηκε ποτέ; Επειδή ένας τυπάκος σε ένα γραφείο 1x1 ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα 1x1 κλουβιά που είχαν μονάχα κοινό ταβάνι, μία ψευδοροφή, με μέτρησε μονάδα ή εκατοστό ή χιλιοστό ή δέκατο του χιλιοστού σε ένα παιχνίδι εφήμερης ακρίβειας στον καθημερινό ισολογισμό του αφεντικού του; Πότε θα το κουβεντιάσουμε; Πόσες ζωές μετά; Πόσες; Στα πόσα χιλιοστά του εκατοστού της ζωής μου; Πού χτύπησε κόκκινο, ακριβώς;

Κι εσύ; Όταν θα το κουβεντιάζουμε θα έχεις αποσύρει τις επενδύσεις; Να το κουβεντιάσουμε από μηδενική βάση, ρε αδελφέ. Ξέρω…  Είμαι λαϊκιστής, μα είμαι βέβαιος. ΟΧΙ.

Γιατί αναζήτησες δικαιολογίες που θα διαφυλάξουν το δικαίωμά  σου στην επένδυση.

Γιατί όλων οι ζωές από μηδενική βάση ξεκινούν. Όλων των άλλων. Η δική σου όχι. Οικονομικά…

Για σκέψου το όταν θα συναντηθούμε να πολεμήσουμε στης Black Rock την ολόμαυρη ράχη…

Δεν είναι μόνο τα οικονομικά…

Ω, βέβαια! Ποιος μίλησε μόνο για τα οικονομικά; Τι σου έλεγα πριν; Για πόσους και πόσα; Κοινά… Φίλοι, διανοητές…

Μη διανοηθείς να μου αφαιρέσεις το πλεονέκτημα όλων αυτών. Το πλεονέκτημα του πολιτισμού, των ιδεών, του ήθους… Μην καταθέσεις κι εσύ στο περιθώριο των ιδεών. Αυτοί εισπράττουν τους τόκους, αν με καταλαβαίνεις. Εσύ, απλώς, επωφελείσαι.

Μου αφαιρούν και τα επιχειρήματα, μου τα σκιάζουν, τα επικαλύπτουν μέσα στη βαβούρα τους. Και φωνάζουν το όνομά σου φωνάζουν μαζί και το δικό μου. Κι εγώ είχα το πλεονέκτημα. Το έχω ακόμα. Δεν επιτρέπω σε κανένα να μου το αφαιρέσει. Το ΄πλεονέκτημα του ήθους, της ειλικρίνειας, της πιστότητας. Αυτό που δείχνω αυτό ζω.

Μην καταθέσεις στης Black Rock την ολόμαυρη ράχη… Εκεί εμείς θα πολεμάμε. Ενάντια στην… πρωτοπορία του νέου κόσμου της επένδυσης, που λέει και το σύνθημά τους. Γιατί όταν εμείς οι άνθρωποι προσπαθούμε οι εταιρίες πρέπει να βρίσκονται στο περιθώριο.

Στα είπα απλοϊκά, μάλλον, αλλά δεν θέλω να με βαρεθούν οι "εμείς".