Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Κι από φωνή… μνημόνιο

Κάθε που παρακολουθώ εκδηλώσεις σα τη χθεσινή στο Μέγαρο Μουσικής και αυτή που προηγήθηκε στο Ζάππειο γιατί άραγε, μου έρχεται στο νου ο Κ. Π. Καβάφης κι οι βάρβαροί του;

Στολισμένοι όλοι με τα όμορφα κοστούμια τους οι κύριοι και τα υπέροχα πρωινά και αυστηρά ταγέρ τους οι καλοχτενισμένες κυρίες διέσχισαν τους καλοσκουπισμένους δρόμους της Αθήνας για να διαβούν το περιστύλιο του Ζαππείου. Κι είχαν σκουπίσει τα πάντα οι οικοδεσπότες. Σκουπίδια, αποτσίγαρα, καπότες, άστεγους, διαμαρτυρόμενους και δυσαρεστημένους. Κι οι δρόμοι ήταν ιδανικά έρημοι και υπέροχα φωτεινοί κάτω απ’ τον εκθαμβωτικό αττικό ήλιο. Όχι, της δικαιοσύνης. Τον πραγματικό.

Κι αφού εκφώνησαν πανηγυρικούς κι ακούστηκαν παιάνες διέσχισαν τους πεντακάθαρους, ηλιόλουστους δρόμους της έρημης, θλιμμένης πόλης για να φτάσουν στο Μέγαρο Μουσικής. Και κανείς τους δεν απόρησε, δεν αναρωτήθηκε «μα, αυτή η πόλη δεν έχει κατοίκους;», πολύ απλά, διότι οι κάτοικοι υπάρχουν μονάχα μέσα στα γιορταστικά κείμενά τους, τα ιστορικά βιβλία τους και πάνω απ’ όλα, τα νούμερά τους. Η Αθήνα, πρωτεύουσα της Ελλάδος, έχει 5 εκατομμύρια κατοίκους που χρωστούν μισό τρισεκατομμύριο σε όλους εμάς, που μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να κάνουμε τη χώρα πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, με τη σειρά της, έχει 500 εκατομμύρια κατοίκους που χρωστούν της Μιχαλούς –πού αλλού;- δηλαδή, σε εμάς.

Μα σήμερα είναι ημέρα γιορτής. Και μία διάσημη ελληνίδα αγωνίστρια-τραγουδίστρια θα τραγουδήσει γι’ αυτούς. Για τους βαρβάρους! Μαρία Φαραντούρη, πάλαι ποτέ συνεργάτις του Μίκη Θεοδωράκη και νυν σύζυγος του πάλαι ποτέ υπουργού του Πασοκ και νυν ποιητή.

«Ποιητή;», είπε ο κύριος Βαν Ρομπάι χαρούμενος. «Κι εγώ γράφω στιχάκια, χαϊκού».

Και τι θα τραγουδήσει, αναρωτήθηκαν οι «βάρβαροι»…

Το έργο ενός σπουδαίου συνθέτη που, ίσως, τον γνωρίζετε. Μίκη Θεοδωράκη τον λένε, για το λαό Μίκης, απλά. Ο ίδιος δεν παρίσταται, ούτε που τον ρωτήσαμε, αλήθεια, μα θα είναι ωσεί παρών, καθώς η Μαρία ήταν η αγαπημένη του από παλιά. Το Άξιον Εστί διαλέξαμε για εσάς, μεγαλειότατοι.

A-K-S-I-O-N  E-S-T-I…

Μα, αυτός ο Θεοδωράκης κι αυτή η Φαραντούρη, κομμουνιστές δεν ήταν;

Αναρωτήθηκαν οι βάρβαροι και τρόμαξαν λιγάκι, είν’ η αλήθεια.

Μα, οι πρόεδροι (γιατί ήτανε πολλοί οι παρόντες πρόεδροί μας) τους καθησύχασαν.

Ήταν, αγαπητοί μας, βάρβαροι. Ήταν… Μα η Μαρία σήμερα είναι απλώς τραγουδίστρια, ένα ακόμα άκακο και ασφαλές έκθεμα στη βιτρίνα του πλούσιου μουσειακού πολιτισμού μας. Οσο γι' αυτόν που θα τη συνοδεύσει, τον εξημερώσαμε δια της γνωστής και αγαπημένης μας ελληνικής μεθόδου. Τον κάναμε κουμπάρο.

Κι η ημέρα κύλησε υπέροχα ανάμεσα σε θεσπέσιες μελωδίες, ανάριες νότες πιάνου και πλούσια εδέσματα…


Κι οι δρόμοι ξαναγέμισαν φωνές, σκουπίδια, αποτσίγαρα, καπότες, άστεγους, διαμαρτυρόμενους και δυσαρεστημένους. Απλώς, τώρα, όλα είχαν έναν ευωδιαστό ευρωπαϊκό αέρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου