ΣτΕ: το πρώτο χώμα στο κουφάρι της ΕΡΤ;

Η χθεσινοβραδινή απόφαση του ΣτΕ για την ΕΡΤ μάλλον δεν πρόσφερε και πολλά στη διαμόρφωση του πολιτικού τοπίου και πρόσφερε λίγα στην ανατροπή του.

Είναι μία μικρή νίκη από την πλευρά του «μαύρου» και της πράξης νομοθετικού περιεχομένου αφού, νομίζω, για πρώτη φορά το ΣτΕ αναστέλλει μία τέτοια. Άργησε, βεβαίως, καθώς αυτή ήταν η 20^η! Οι προηγούμενες δεκαεννέα είχαν καταποθεί χωρίς σάλτσα και χωνευτεί λίαν ευκόλως.

Κι εδώ, ασφαλώς, πρέπει να διερευνήσουμε και τον ρόλο του ΣτΕ στη διαμόρφωση των πολιτικών, αλλά και του πολιτεύματος, γενικότερα, και ειδικότερα του μνημονίου, το οποίο αλλοιώνει και το πολίτευμα. Διότι, ο ρόλος ενός ανώτατου δικαστηρίου δεν είναι το άνοιγμα της βαλβίδας της χύτρας για να βγει ο ατμός, μιας και αυτό έπραξε το ΣτΕ ζυγίζοντας τον κίνδυνο ανατροπής ή διάλυσης της κυβέρνησης και θεωρώντας ότι αυτό προείχε. Η προστασία, δηλαδή, της κυβερνητικής σταθερότητας. Αυτομάτως, λοιπόν, αναδείχθηκε σε ρυθμιστικό παράγοντα της πολιτικής ζωής, αλλά και του πολιτεύματος έχοντας νομιμοποιήσει όλες τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου ώς τώρα.

Το δικαστήριο, επίσης, απέφυγε –μάλλον δικαιολογημένα- να πάρει θέση στην απόλυση των εργαζομένων αφήνοντας αυτό το θέμα να λυθεί από τα πιο αρμόδια δικαστήρια σε πρώτο βαθμό.

Παρενέβη, όμως, νομιμοποιώντας πλήρως το κλείσιμο της ΕΡΤ και παίρνοντας θέση στην ίδρυση του νέου φορέα απαιτώντας το διορισμό διαχειριστή που θα οδηγήσει «ομαλότερα» στο κλείσιμο του προηγούμενου.

Έτσι, δικαιολογημένα, ο Γιάννης Στουρνάρας βγήκε για να αναγγείλει με πανηγυρικό τρόπο ότι η κυβέρνηση κέρδισε και δικαιώθηκε διαπράττοντας ακόμα ένα unfair απέναντι στους δύο συνεταίρους της συγκυβέρνησης, την οποία υπηρετεί (ή, μήπως, καθοδηγεί;). Και είναι unfair μιας και οι άλλοι δύο (Βενιζέλος-Κουβέλης) εξακολουθούν να δηλώνουν ότι τίποτα δεν τελείωσε και -κάπως συγκεχυμένα και δειλά, είν’ η αλήθεια- να θεωρούν ότι η ΕΡΤ πρέπει να συνεχίσει ως ΕΡΤ και να συζητηθεί στη Βουλή η όποια μεταρρύθμιση ή αναδιάρθρωση, όπως αρέσκεται να την αποκαλεί ο Φώτης Κουβέλης.

Εδωσε, έτσι, και την ευκαιρία σε Φώτη Κουβέλη και Ευάγγελο Βενιζέλο να συνεχίσουν και τη φαρσοκωμωδία της... παθητικής αντίστασης.

Όμως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χθεσινή απόφαση του ΣτΕ έριξε το πρώτο χώμα στο κουφάρι της ΕΡΤ.

Από εδώ και πέρα, μένει να δούμε ποια θα είναι η στάση των εργαζομένων της ΕΡΤ και της ΠΟΣΠΕΡΤ που τους εκπροσωπεί. Θα συνεχίσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις θεωρώντας ότι το μόνο που κερδήθηκε σε αυτή τη μάχη είναι να φύγει το περίφημο μαύρο από την τηλεόραση; Ή θα συμβιβαστεί και θα επιστρέψει κανονικά στην καθημερινότητα με την όποια διαχειριστική διοίκηση, η οποία, μάλιστα, θα διοριστεί από την ίδια κυβέρνηση που έκλεισε τους διακόπτες;

Προσωπικά, πιστεύω, ότι η ΠΟΣΠΕΡΤ πρέπει να απαιτήσει η λειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης να παραμείνει κάτω από τον έλεγχό της. Άλλωστε, πώς θα μπορέσουν να επιστρέψουν οι άνθρωποι που τους καταδικάζουν στην ανεργία και την ανυποληψία και να διοικήσουν;

Τα πρώτα σημάδια, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Ήδη από προχθές βράδυ οι γνωστοί δημοσιογράφοι-παρουσιαστές προσπάθησαν να πάρουν το πάνω χέρι δίνοντας τα διαπιστευτήριά τους για τη διάδοχη κατάσταση θέλοντας να διασφαλίσουν τη θέση τους (Σαράντης, Στάη, Δούκας κ.λπ.). Απεργοσπάστες και διατακτικοί των αφεντικών των ΜΜΕ παρήλασαν από τα στούντιο μιας τηλεόρασης που λειτουργούσε πειρατικά εξαιτίας τους! Δημοσιογράφοι που εξέφραζαν διαφορετική άποψη και εξέφεραν άλλο, μη μνημονιακό, λόγο, είτε υπέρ των εργαζομένων, απλώς, είτε υπέρ κάποιας παράταξης της αριστεράς διακόπτονταν και αντιμετωπίζονταν ως γραφικοί, όπως για παράδειγμα σήμερα το πρωί ο Τάκης Σαράντης διέκοψε συνάδελφο που κάνει ρεπορτάζ του ΣΥΡΙΖΑ με τον άκομψο τρόπο του ειρωνικού χαμόγελου και του «άστα αυτά τώρα να δούμε τα σοβαρότερα». Σοβαρότερα, την ώρα που η χώρα φλέγεται, ήταν κατ’ αυτόν, τα διεθνή!

Διέπραξε κι η ίδια η ΠΟΣΠΕΡΤ ένα λάθος όλες αυτές τις ημέρες αποδεχόμενη να μπει στην κουβέντα των μεταρρυθμίσεων χωρίς, ταυτόχρονα, να κάνει ξεκάθαρο ποιες είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις. Και οι μεταρρυθμίσεις είναι η εξής μία: κόψιμο του ομφάλιου λώρου με την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία. Αυτό δεν έγινε σαφές στους τηλεθεατές και ακροατές αυτών των ημερών.

Με αυτούς τους δημοσιογράφους θα μπορέσουν να συνεργαστούν οι υπόλοιποι που έδωσαν και δίνουν αυτό τον αγώνα; Διότι, αυτοί είναι που δημοσιογραφούν προσβλέποντας στην αποζημίωση των διοικητικών θέσεων ή των υψηλών και προνομιακών αποδοχών. Δεν φαντάζομαι, βεβαίως, να υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι η όποια νέα διάδοχη κατάσταση από την κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει την ίδια τακτική. Ούτε, βεβαίως, να πιστεύουν οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ ότι αυτά που αποκαλύφθηκαν από τους ίδιους μέσα σε αυτό το αγωνιστικό χρονικό διάστημα θα μπορέσουν να αποσιωπηθούν τώρα.

Από τα στούντιο παρήλασαν αδέσμευτα και μαχόμενα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, ανεξάρτητα media, δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες που εδώ και τρία (ή και πολύ περισσότερα) χρόνια δεν είχαν τον τρόπο να περάσουν στον κόσμο. Σε αυτό τον κόσμο οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ χρωστούν πολλά και δεν πρέπει να παρασυρθούν από τους «πετάω τη μπάλα στην εξέδρα» καλοθρεμμένους συναδέλφους τους ή συνεργάτες τους που μπαινοβγαίνουν στα κυβερνητικά γραφεία.

Ο Δημήτρης Τρίμης της ΕΣΗΕΑ έδειξε να έχει κατανοήσει πλήρως αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται τώρα και να καλεί σε συνέχιση του αγώνα. Η ΠΟΣΠΕΡΤ ακόμα δεν έχει εκδώσει κάποια ανακοίνωση και δεν έχει πάρει θέση.

Πάντως, αν αυτός ο αγώνας χαθεί θα σημάνει και το οριστικό τέλος σε όποια διεκδίκηση μιας και –σωστά, κατά τη γνώμη μου- αναδείχθηκε από την αριστερά και τις υπόλοιπες αντιμνημονιακές δυνάμεις σε αιχμή του αγώνα, αλλά είναι και η δεύτερη μεγάλη μάχη, μετά από αυτή των καθηγητών, που θα έχει χαθεί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.

Αν αυτός ο αγώνας χαθεί θα δείτε μέσα στην, κρατική πια και όχι δημόσια, ραδιοτηλεόραση, ακόμα και τη Χρυσή Αυγή!