Ιστορίες ΔημοσιοΤηλεοπτικής και δημοσιονομικής τρέλας

Στις ΔΟΥ ζεις πολλές ιστορίες καθημερινής τρέλας και πραγματικότητας.

ΔΟΥ Παλλήνης 9 το πρωί. Βγήκα για τσιγάρο στο προαύλιο έπειτα από αναμονή μιας ώρας στα γκισέ του Εισοδήματος.

Μία Barbie με ένα μικρόφωνο στο χέρι, τακούνια δέκα πόντους και ένα καμεραμάν δίπλα της να την κατευθύνει, πασχίζει να πάρει δηλώσεις από τον κόσμο. Σχεδόν όλοι αρνούνται.

Πρώτος της μιλάει ένας μετανάστης. Δεν έδειχνε να καταλαβαίνει όλα όσα τον ρωτούσε. Ο καμεραμάν μάταια σκουντούσε με τρόπο για να σταματήσει. Η Barbie είχε μάθει το ποίημα...

Γιατί ήλθατε εδώ;

Πιστεύετε ότι πρέπει να πληρώνουμε όλοι το φόρο εισοδήματος;

Πιστεύετε ότι  πρέπει να υπάρχει ο φόρος στα καύσιμα;

"Δε νομίζω ότι σε κατάλαβε" της είπε ο τεχνικός όταν τελείωσαν. Δεν έδειξε να την ενοχλεί ιδιαιτέρως.

Καμμία ερώτηση για το αν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει, για παράδειγμα. Μάλιστα, ένας νεαρός παρασυρμένος από την οργή του, μάλλον, της απάντησε ότι δεν πρέπει να πληρώνουμε ούτε φόρο εισοδήματος και η νεαρά θιγμένη απάντησε:

«Καλέ, τι λέτε; Κι από πού θα βρίσκουμε χρήματα;»

Ρώτησε κι εμένα για να εισπράξει αρνητική απάντηση. Δεν το έβαλε κάτω. Μετά από ένα λεπτό επανήλθε με το πιο ναζιάρικο ύφος.

"Καλέ, είστε σίγουρος ότι δεν θέλετε;"

Βεβαιότατος. Δημοσιογράφος είμαι και καταλαβαίνω την αγωνία σας. Άνεργος, βέβαια, της απαντώ.

Από ποιο κανάλι είστε, ρώτησα μιας και δεν είχαν διακριτικά σε κάμερες ή μικρόφωνα.

"Από Δημόσια Τηλεόραση", μου απαντά.

«Και εξακολουθείς να με ρωτάς; Δεν θα υπήρχε περίπτωση να απαντήσω και θα έπρεπε να ντρέπεστε», της είπα και φάνηκε να με αποδοκιμάζει με μία γκριμάτσα ενοχλημένου παιδιού. Δεν ενοχλήθηκε διόλου από το γεγονός ότι ρωτούσε έναν άνεργο συνάδελφο. Δεν έδειξε κάποια συστολή, ένα δάγκωμα, που λέμε.

Ο τεχνικός έσκυψε το κεφάλι και απομακρύνθηκε...

Εικόνες καθημερινής παράδοσης στη μιζέρια και την ηττοπάθεια. Συμβιβασμού...

Η ίδια ΔΟΥ την ερχόμενη εβδομάδα απεργεί διότι κάποιοι σκέφτηκαν ότι μπορεί να συνενωθεί με τη ΔΟΥ Άνδρου! Ψιλά γράμματα για τους "δημοσιογράφους" της ΔΤ.  Το ρεπορτάζ όφειλε να αναδείξει τη διάθεση του έλληνα πολίτη να καταβάλλει τους φόρους του συμβάλλοντας στο success  story.

Για την ιστορία, μόνο, να αναφέρω ότι βρέθηκα στη ΔΟΥ Παλλήνης δεύτερη φορά σε τρεις ημέρες για την ίδια δουλειά και θα χρειαστεί να ξαναπάω ακόμα μία, ή, έτσι ελπίζω, τουλάχιστον.

Δεν μπορώ να μη σκεφτώ τον έρημο φορολογούμενο της Άνδρου που θα πρέπει να πάρει πλοίο ως το Λαύριο κι από εκεί συγκοινωνία για την Παλλήνη.