Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Οι... υπεράνω βουλευτές και τα γεννητικά τους όργανα


Το επεισόδιο της Παρασκευής 22/2/2013 με το βουλευτή Τρικάλων της ΔΗΜ.ΑΡ, Γιώργο Κυρίτση, ήταν ακόμα ένας κρίκος στην αλυσίδα των προκλητικών επεισοδίων και δηλώσεων βουλευτών της τρικομματικής κυβέρνησης.
Εχουν προηγηθεί, μεταξύ άλλων, το "ξέσπασμα" του βουλευτή της ΝΔ, κ. Ταμήλου (συμπτωματικά από την ίδια περιφέρεια) και το επεισόδιο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στη Βουλή με τον Προκόπη Παυλόπουλο, ο οποίος λίγο έλειψε να δει τα γεννητικά όργανα του προέδρου της Βουλής από κοντά.
Ομως, το επεισόδιο του Γιώργου Κυρίτση κατά τη διάρκεια της συνέλευσης της ΔΕΚΑ Τρικάλων για τις Κοινωνικές Δομές είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας που διέπει τους βουλευτές και τα στελέχη της τρικομματικής κυβέρνησης, αλλά και της παντελούς έλλειψης επιχειρημάτων για να υποστηρίξουν την πολιτική τους.
Οι περισσότεροι ή σχεδόν όλοι, έμειναν στη φράση του βουλευτή "θα πάρετε τα τέτοια μου", η οποία, βεβαίως, προσθέτει στη βαρύτητα του ανδρισμού όσων μας κυβερνούν, αλλά αγνόησαν ή παρέβλεψαν τη φράση "για σένα είμαι εδώ, θα μπορούσα να μην έχω έρθει".
Με τη φράση αυτή ο βουλευτής θέτει εαυτόν υπεράνω οποιουδήποτε πολίτη και αφαιρεί εν μέρει το δικαίωμα του ψηφοφόρου της περιφέρειάς του να τον ελέγξει. Ακόμα περισσότερο, όμως, δείχνει να πιστεύει πως η παρουσία του σε όποια κοινωνική εκδήλωση γίνεται εν είδη χάρης προς τους συμπολίτες του.


Θυμίζουμε ότι, ο ίδιος βουλευτής και ηθοποιός, το Νοέμβριο του 2012 είχε άλλο ένα "θερμό" επεισόδιο στην περιφέρειά του όταν απευθυνόμενος στον Πρόεδρο του Τ. Δ. Μεσοχώρας κ. Γιώργο Χονδρό και πολιτευτή του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο Πύλης, για το θέμα της εκτροπής του Αχελώου και του φράγματος Μεσοχώρας, είχε φωνάξει... αγανακτισμένος "Δεν έχετε βαρεθεί μ' αυτές τις μαλακίες;".


Φαίνεται ότι, η επαφή με τους ανθρώπους της περιφέρειάς του ενοχλεί ιδιαίτερα τον... κοσμοπολίτη βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ...

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Κ όπως Κέντρο; Η ανατομία μιας συνέντευξης


Η σημερινή συνέντευξη του Γιώργου Σταθάκη στο Βήμα της Κυριακής ήταν μία από τις πολλές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο καιρό στα καθεστωτικά Μέσα.
Κι αυτή η συνέντευξη είχε ορισμένα ιδιαίτερα σημεία που αξίζει να σταθεί κανείς και να τα αναλύσει. Εγώ, εδώ, δεν θα αποπειραθώ ακριβώς αυτό (καταρχήν δεν είμαι οικονομολόγος, αν και η μαρξιστική θεώρηση δεν πιστεύω ότι χωράει οικονομολόγους όπως τους γνωρίζουμε εδώ στον πάλαι ποτέ δυτικό κόσμο), αλλά θα καταπιαστώ με μερικά που μου έκαναν εντύπωση και μου προκάλεσαν ερωτηματικά.
Ο Γιώργος Σταθάκης, αποφεύγει εμφανώς να χρησιμοποιήσει αριστερή γλώσσα και επιλέγει να αναπτύξει τις απόψεις του με ένα λεξιλόγιο προσεκτικά ισορροπημένο, στρογγυλεμένο και κατά σημεία αόριστο.
Σταθεροποίηση… Ο όρος που κυριαρχεί στο πρώτο σκέλος των απαντήσεών του προς τον Αγγελο Κωβαίο. Σταθεροποίηση των δημοσίων δαπανών, σταθεροποίηση των φορολογικών εσόδων. Στο δεύτερο, πραγματικά, αναρωτιέμαι, πού εντοπίζεται η αποσταθεροποίηση αφού τα νούμερα ποτέ δεν είχαν μεγάλες διακυμάνσεις ή αποκλίσεις και ήταν πάντοτε εις βάρος των εργαζομένων. Το πρόβλημα, μάλιστα, για την αριστερά ουδέποτε ήταν η σταθεροποίηση των φορολογικών εσόδων, αλλά η εξισορρόπησή τους, η σωστή κατανομή των φορολογικών βαρών.
Όμως, αυτό που έκανε εντύπωση είναι η χρήση της λέξης «σταθεροποίηση» επί των οικονομικών. Ο στόχος σαφής: ο «νοικοκυραίος» της δεξιάς και του Πα.Σο.Κ. και ο φιλήσυχος εργαζόμενος πολίτης του Φώτη Κουβέλη.
Αμέσως μετά, ο κ. Σταθάκης, απαντώντας σε ερώτηση για τις επενδύσεις υποστηρίζει ότι «δεν υπάρχει καμμία αποδοκιμασία των ξένων επενδύσεων», αλλά αποδοκιμασία των επενδύσεων που προσανατολίζονται στην κοινή ωφέλεια και το real estate. Εδώ, να θυμίσουμε, ότι, την ίδια στιγμή που δινόταν η συνέντευξη εξελισσόταν και εξελίσσεται ο αγώνας των κατοίκων στη Χαλκιδική εναντίον της εξόρυξης χρυσού με το κράτος να καταφεύγει σε μεθόδους καταστολής και καταπάτησης δικαιωμάτων που παραπέμπουν σε άλλες, αλήστου μνήμης εποχές. Ούτε κουβέντα για το πλέον τρανταχτό παράδειγμα υποταγής του κράτους στα ιδιωτικά συμφέροντα στις Σκουριές.
Το κερασάκι στην τούρτα μπαίνει όταν ο κ. Σταθάκης αναφερόμενος στη μεταρρύθμιση του κράτους και του δημόσιου τομέα αναφέρεται (μεταξύ άλλων –Τρικούπη, Βενιζέλου, Παπανδρέου Ανδρέα) στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, εντάσσοντάς τον και αυτόν στην ομάδα των ηγετών που επιχείρησαν βαθιές τομές στη διοίκηση. Κι αναρωτιέται κανείς, πραγματικά, ποιες ήταν οι βαθιές τομές του Κωνσταντίνου Καραμανλή που δεν τόλμησε να πειράξει τα χουντικά κατάλοιπα στην μεταπολίτευση; Ποια ήταν η βαθιά τομή του συνεργάτη του παλατιού Κωνσταντίνου Καραμανλή στις προηγούμενες θητείες του;
Η συνέντευξη κλείνει με την αναφορά του στις πιθανές συνεργασίες που θα φέρουν το ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της χώρας.
Εδώ, ο κ. Σταθάκης, μιλάει για ένα ισχυρό κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ, εντάσσοντας τόσο στο πρώτο (το οποίο είναι και αποδεκτό αφού μιλάμε για τον απλό ψηφοφόρο, τον λαό, δηλαδή) όσο και στο δεύτερο, και τη δεξιά. Κάτι που, σαφώς αποτελεί καινοτομία στον μέχρι τώρα λόγο του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, όταν μιλάμε για πολιτικό χώρο εννοούμε και κόμματα ή σε δεύτερο λόγο και στελέχη.
Στο πλαίσιο της δημοσίευσης με τίτλο «Νέο κούρεμα για βιώσιμο χρέος» έχουμε την αναφορά στην πολιτική του Ομπάμα, η οποία «έχει πολλά συμβατά στοιχεία με αυτό που επιδιώκουμε να κάνουμε», όπως χαρακτηριστικά αποφαίνεται, για να ολοκληρώσει την εικόνα της πιο «κεντρώας» συνέντευξης στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές.
Τελικώς, υπάρχει στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς το λεγόμενο κέντρο; Κι αν ναι, αυτή η στροφή είναι μόνο επικοινωνιακή ή και προγραμματική;


Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Τσάτρα-Πάχτα και άλλες ιστορίες βίας...


Τα γεγονότα στις Σκουριές με την επίθεση στις εγκαταστάσεις της εταιρίας συμφερόντων Μπόμπολα αποκάλυψαν και στους πλέον δύσπιστους το σχέδιο επίθεσης του συστήματος και της κυβέρνησης, μέσω της οποίας εκπροσωπείται, στην αριστερά και στον βασικό εκπρόσωπό της σήμερα, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από τα ξημερώματα της Κυριακής ξεκίνησε η αλυσίδα των εμφανώς προετοιμασμένων αντιδράσεων και παρεμβάσεων.
Η αστυνομία εξαπέλυσε πογκρόμ εναντίον των διαμαρτυρόμενων κατοίκων με παραπομπές "υπόπτων" και αφού κατέληξε ότι δεν μπορούσε να στοιχειοθετήσει κατηγορητήρια, συνέλαβε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και τον παρέπεμψε στο Αυτόφωρο με την πρωτοφανή κατηγορία της ηθικής αυτουργίας επειδή συμμετείχε σε όλες τις προηγούμενες κινητοποιήσεις.
Το μήνυμα σαφές: όποιος κουνηθεί θα έχει την ίδια τύχη. Και όσο πιο πολύ κουνηθεί τόσο πιο τακτικός επισκέπτης των δικαστηρίων θα γίνει. Νέα κατηγορία συνήθων υπόπτων, οι διαμαρτυρόμενοι, οι διαδηλωτές...
Ταυτόχρονα, το σύστημα συνεπικουρούσε το έργο της ΕΛΑΣ.
Ο πάλαι ποτέ "αμαρτωλός" Χρήστος Πάχτας, υπό την ιδιότητα του δημάρχου Αριστοτέλη, κατονόμασε τον ΣΥΡΙΖΑ ως υποκινητή και σήμερα, Δευτέρα, μίλησε για τρομοκρατικές ομάδες που δρουν στα όρια του δήμου του.
Ομως, ποιος είναι ο Χρήστος Πάχτας; Δεν είναι ο υφυπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη, διορισμένος νομάρχης, παλαιότερα, και εμπλεκόμενος το Δεκέμβριο του 2003 στο σκάνδαλο αγοράς και μεταπώλησης των Μεταλλείων Κασσάνδρας, αλλά και στο σκάνδαλο του Πόρτο Καρράς το 2004, το οποίο τον εξανάγκασε σε παραίτηση από τη θέση του υφυπουργού οικονομικών στις 23 Ιανουαρίου 2004; 
Σήμερα, λοιπόν, ανέλαβε και ρόλο υποκατάστατου Κεδίκογλου.
Η επιλογή του από το σύστημα να μιλήσει ως έχων τον πρώτο λόγο (δήμαρχος, γαρ) δεν μοιάζει τόσο τυχαία, αφού παρά τις σκιές του παρελθόντος του εξακολουθεί να είναι δημοφιλής στη Χαλκιδική. 
Ταυτόχρονα, τα ΜΜΕ ήταν έτοιμα να αναλάβουν το ρόλο του γνωστού ανεμιστήρα που διαχέει τα κόπρανα προς πάσα κατεύθυνση.
Τα κανάλια τους μιλούσαν για "εγκληματική επίθεση" και πρόβαλλαν μόνο δηλώσεις των εργαζόμενων στις εγκαταστάσεις και, φυσικά, του Χρήστου Πάχτα.

Οι εφημερίδες τους με πρωτοσέλιδα και σχεδόν τρομοκρατικούς τίτλους:

Δημοκρατία "Εμπρηστική επίθεση από 50 κομάντος"
Εθνος (υποβαθμίζοντας ελαφρώς το θέμα με μικρότερο τίτλο) "Κόντεψαν να κάψουν ανθρώπους ζωντανούς"
Τα Νέα "Αφησαν ίχνη οι τραμπούκοι"
κ.ο.κ.
Στο διαδίκτυο, οι ψηφιακοί κονδυλοφόροι τους ανέλαβαν κι αυτοί ευθύς αμέσως εκμεταλλευόμενοι την αμεσότητα των social media, αλλά και τη δυνατότητα της γρήγορης δημοσιοποίησης των απόψεών τους που, ω του θαύματος, ταυτίζονταν!
Πιο φρέσκο παράδειγμα το "πονηρό" άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη (ή Citizen των ερτζιανών) στο protagon.gr υπό τον τίτλο "Πριν τις μάχες" όπου βγάζει πόρισμα ότι επρόκειτο για κάτοικους και δη ομάδες κρούσης κατοίκων που θέλουν να λεηλατήσουν και συνεχίζουν το παράδειγμα της Κερατέας!
Το άρθρο μας δείχνει και το δρόμο που θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα η κυβερνητική προπαγάνδα. Παραλληλισμός των Σκουριών -ή και ταυτοποίηση- με τα γεγονότα της Κερατέας όπου πάλι υπήρξε καθολική σχεδόν αντίδραση των κατοίκων. Δεν αποκλείεται να δούμε και το σενάριο της διασύνδεσης των δύο τόσο απομακρυσμένων μεταξύ τους περιοχών!
Μένει να δούμε και ποιος δικηγόρος θα εκπροσωπήσει την Ελληνικός Χρυσός.

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Η βία υπήρχε μα κανείς δεν ήθελε να τη δει


Μια καθημερινή ιστορία στο κέντρο της πόλης

Αθήνα, οδός Ιακωβάτων, λίγα μέτρα, καμιά τριανταριά, από την πύλη του νοσοκομείου Παμμακάριστος. Παρασκευή ώρα 15:00. Ημέρα εφημερίας του νοσοκομείου, άρα και με πολύ αυξημένη κίνηση επί της συγκεκριμένης οδού.
Ένα Hyundai περνάει από δίπλα μου με ασυνήθιστα μεγάλη ταχύτητα για το τόσο στενό κομμάτι οδοστρώματος που αφήνουν ελεύθερο τα παρκαρισμένα και από τις δύο πλευρές αυτοκίνητα. Κολλημένος στο πίσω αριστερό μέρος του αυτοκινήτου ένας μαυροντυμένος τύπος με ένα παπάκι, κοπανάει το αμάξωμα και φωνάζει «σταμάτα, ρε!» και ορισμένα άλλα ακατάληπτα μέσα στη βουή του δρόμου.
Το Hyundai σταματά σε ένα σημείο όπου ο δρόμος φαρδαίνει ελάχιστα λόγω της ύπαρξης μιας ράμπας πάρκινγκ κάποιας πολυκατοικίας. Κι αυτό γιατί το φάρδος επέτρεψε στον οδηγό του παπιού να φτάσει στο πλάι, δίπλα στο τζάμι του οδηγού, συνεχίζοντας να φτύνει βρισιές και να φωνάζει «σταμάτα, ρε!».
Κατεβαίνει από το παπί… Με το ένα χέρι κολλημένο στο πλάι να κρατάει κάτι. Κάτω από το μπουφάν αποκαλύπτεται η θήκη ενός όπλου με τη λαβή του μόλις να εξέχει μέσα από τη σφιγμένη χούφτα… Γυρισμένη, με την κάννη να σημαδεύει τον οδηγό του αυτοκινήτου, ο οποίος βγαίνει έξω έντρομος. Ένας νοτιοανατολίτης ασιάτης, μικροκαμωμένος…
Στην αρχή πίστεψα ότι ο οδηγός του παπιού ήταν αστυνομικός. Όμως, ούτε σήμα είδα να επιδεικνύει ούτε να επιχειρεί τον οποιοδήποτε έλεγχο στον οδηγό του αυτοκινήτου. Έτσι, φαντάζομαι θα έπραττε κάθε πραγματικός αστυνομικός ο οποίος σταματά κάποιον ως ύποπτο για κάποιο αδίκημα ή διενεργώντας έναν έλεγχο ρουτίνας, όπως αρέσκεται να ονομάζει τα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών η αστυνομία. Δευτερόλεπτα πριν, άλλωστε, άκουγα από τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο, ότι εκείνη τη στιγμή εξελισσόταν μία ακόμα επιχείρηση της ΕΛΑΣ για τη σύλληψη μεταναστών στο κέντρο της πόλης.
Δεν γνωρίζω αν ο πιστολέρο ήταν χρυσαυγίτης που θεώρησε εαυτόν το σερίφη της πόλης.
Δεν γνωρίζω αν ήταν αστυνομικός.
Δεν γνωρίζω ούτε αν κι ο ίδιος ήταν εγκληματίας.
Όπως δεν γνωρίζω και αν ο ασιάτης οδηγός του Hyundai είχε διαπράξει κάποιο αδίκημα πέραν του ότι –στο μυαλό, ίσως, του πιστολέρο- ήταν ασιάτης μετανάστης.
Γνωρίζω, όμως, ότι εγώ πάγωσα όταν ένιωσα το βλέμμα του οπλοφόρου ρέιντζερ να με καρφώνει ενώ το χέρι του κρατούσε σφιχτά το όπλο του οποίου η κάννη κρυβόταν από το τσιτωμένο ύφασμα του μπουφάν.
Το βλέμμα ήταν συγκεκριμένο.
«Αν μιλήσεις, μαλάκα, έφαγα εσένα» έλεγε ξεκάθαρα διεισδύοντας στο μυαλό μου, διαποτίζοντάς το με μία γερή δόση φόβου. Μία γερή δόση αναλγητικού, θέτοντάς με σε καταστολή.
Δίπλα, στα πεζοδρόμια, δεκάδες περαστικοί. Βλέμματα αδιάφορα… Βλέμματα φοβισμένα… Βλέμματα ένοχα… Βλέμματα επιδοκιμαστικά… Βλέμματα καρφωμένα είτε στο πρόσωπο του ασιάτη απειλούμενου από το όπλο είτε στο προτεταμένο όπλο του μαυροντυμένου σερίφη ή επίδοξου εκτελεστή.
Κανένα στο πρόσωπό του…
Βλέμματα στιγμιαία που αποστρέφονταν δήθεν τη βία κλίνοντας την κεφαλή προς την άλλη κατεύθυνση. Όσο δεν τη βλέπεις η βία δεν υπάρχει.
Όμως, η βία υπήρχε εκεί, μπροστά στα μάτια μου που ένιωθα να είναι τα μόνα που έμειναν να βλέπουν για όσα δευτερόλεπτα διήρκησε η σκηνή.
Η βία υπήρχε, μα κανείς δεν ήθελε να τη δει…
Άλλωστε, πολλούς, ακόμα και… αρνητές της, τους εξυπηρετούσε. Το έβλεπα στα βλέμματά τους καθώς περνούσαν από δίπλα μου αφήνοντας πίσω τους τη βία.



Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Αμ’ έπος αμ’ Μέργος


Δηλαδή, τι είπε ο γ. γ. του υπουργείου Οικονομικών, ο καλοντυμένος, καλοχτενισμένος και καθώς πρέπει κ. Γιώργος Μέργος και παριστάνουν όλοι τους έκπληκτους;
Και, μήπως, το είπε εν τη ρύμη του λόγου; Του ξέφυγε του αδαούς στελέχους;
Μα, μόλις μισό 24ωρο μετά ήλθε ο ίδιος ο κ. Ολι Ρεν να τον επιβεβαιώσει και να πιστοποιήσει τα συμφωνηθέντα και υπογεγραμμένα από όλους τους συμμετέχοντες στη συγκυβέρνηση.
Λίγες ώρες μετά την δήλωση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών, για τον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα, ο επίτροπος οικονομικών υποθέσεων Ολι Ρεν απαντώντας σε σχετική ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή και της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Πουπάκη τόνισε ότι «αναθεώρηση του συστήματος όσον αφορά τον ελάχιστο μισθό προβλέπεται για το 2014, με στόχο να βελτιωθεί και να γίνει πιο αποτελεσματικό όσον αφορά την αύξηση της απασχόλησης και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας».
Το αναθεωρημένο Μνημόνιο τα ξεκαθαρίζει όλα:
 «Από το πρώτο τρίμηνο του 2014 η κυβέρνηση θα αναθεωρεί το σύστημα του κατώτερου μισθού με σκοπό πιθανές βελτιώσεις πάνω στην απλότητά του και την αποτελεσματικότητα στη προώθηση της απασχόλησης και της μάχης έναντι της ανεργίας και την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας».
Τέλος, μην ξεχνάμε ότι από τον Απρίλιο του 2013, η κυβέρνηση θα μπορεί να παρεμβαίνει στη διακύμανση του κατώτατου μισθού, νομοθετώντας η ίδια και καταργώντας οριστικά πια κάθε έννοια συλλογικής σύμβασης (αλλά, ακόμα και ατομικής).
Όπως και το γεγονός ότι όλες οι πρώτες δηλώσεις του κ. Τόμσεν περιείχαν αναφορές στους κατώτατους μισθούς Βουλγαρίας, Ρουμανίας και λοιπών θυμάτων της πολιτικής άγριας λιτότητας.
Ο  Γιώργος Μέργος, απλώς έπαιξε το ρόλο του λαγού και έδωσε το σύνθημα.
Οπότε…
Αμ’ έπος αμ’ Μέργος.


Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Ανθρώπινα δικαιώματα σε όλα τα μεγέθη



Από την ημέρα δημοσίευσης των φωτογραφιών των (επίσης, κακοποιημένων) οροθετικών ιερόδουλων ξεκίνησε μία συζήτηση για το κατά πόσο η δημοσίευση φωτογραφιών και αναλυτικών στοιχείων των συλληφθέντων είναι συνταγματική άρα και νόμιμη. 

Αυτή η συζήτηση, βεβαίως, θα έπρεπε να έχει ανοίξει πολλά χρόνια νωρίτερα όταν η κυβέρνηση Σημίτη με Χρυσοχοϊδη και Σταθόπουλο έστηνε τον γνωστό κατά παραγγελία τρομονόμο και λίγο αργότερα δημοσίευε τις φωτογραφίες των υπόπτων για συμμετοχή στη 17 Νοέμβρη συνοδευόμενες από λεπτομέρειες του ιδιωτικού τους βίου συνθέτοντας το ύφος ΄Αρλεκιν με SAS.

Τότε ήταν η ανάγκη επιτυχίας της Ολυμπιάδας.

Σήμερα η ανάγκη διάσωσης της οικονομίας.

Στα πλαίσια αυτής της δημόσιας «συζήτησης» (τα εισαγωγικά διότι, δύσκολα αποκτά το χαρακτήρα συζήτησης η ανταλλαγή συνθημάτων και η καλλιέργεια υπονοιών) έχουν ακουστεί ουκ ολίγα φαιδρά και επικίνδυνα. Ουκ ολίγα ανιστόρητα και με παντελή έλλειψη επιστημονικής τεκμηρίωσης. Ουκ ολίγα παράνομα και άνομα.

Είναι επικίνδυνο να κάνεις σύγκριση περιπτώσεων και αντιπαραβολή. Είναι επικίνδυνο να προβάλλεις ως επιχείρημα, έστω και λογικά, το γεγονός ότι δεν δημοσιεύτηκαν οι φωτογραφίες των αστυνομικών που διακινούσαν ναρκωτικά ή οι φωτογραφίες των δολοφόνων του Πακιστανού με το ποδήλατο ή οι φωτογραφίες των αστυνομικών της ΔΙΑΣ που προκάλεσαν το σοβαρότατο τραυματισμό των παιδιών στην Κρήτη.

Το Σύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ίδια για όλους. Ο νομικός πολιτισμός ισχύει για όλους και επιβάλλει την ίδια αντιμετώπιση.

Είναι επικίνδυνο να υπάρχουν εκπρόσωποι πολιτικού χώρου ή κόμματος που κάνουν σύγκριση και αξιολόγηση περιπτώσεων.

Η δημοκρατία δεν εκδικείται, τελεία και παύλα. Τα βασανιστήρια είναι η πιο χυδαία μορφή επιβολής. Είναι έγκλημα!

Είναι παράνομο, απάνθρωπο και ωμό αστυνομικοί να χτυπούν συλληφθέντα.

Είναι παράνομο να διασύρονται άνθρωποι που έχουν συλληφθεί μέσω δημοσίευσης των φωτογραφιών τους και των στοιχείων τους.

Είναι παράνομο να ονομάζεις κάποιον εγκληματία ή τρομοκράτη χωρίς ακόμα να έχει τελεσίδικα καταδικαστεί. 

Είναι αντιδεοντολογικό όταν αυτό συμβαίνει από ΜΜΕ και, δυστυχώς, η ΕΣΗΕΑ δεν έχει καλέσει ακόμα κανένα μέλος της να απολογηθεί γι’ αυτό.

Είναι επικίνδυνο, ανιστόρητο, αντιεπιστημονικό και αντιδεοντολογικό, συνήγορος κατηγορούμενου να δηλώνει ότι δεν έχει πρόβλημα με τη δημοσίευση φωτογραφιών υπόπτων για βιασμό ή παιδική πορνογραφία. Να του (της) θυμίσουμε ότι ο φερόμενος ως δράστης του εμπρησμού του βιβλιοπωλείου Ιανός το 2010 έχει συλληφθεί με βασικό στοιχείο μία ανώνυμη (!) επιστολή στην ΕΛΑΣ που τον κατέδιδε ως δράστη!

Ας αντιληφθούμε όλοι, επιτέλους, ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι ελαστικά, δεν κυκλοφορούν σε διάφορα μεγέθη.