Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Πρώτο χαστούκι: επεστράφη ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας από τρόικα

Μπορεί ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του να διαβεβαιώνουν ότι θα κάνουν αριστερή διαχείριση του υπερμνημονίου που αποδέχθηκαν στο όνομά μας, αλλά οι Ευρωπαίοι δεν δείχνουν να τον συμμερίζονται. Η πρώτη αριστερή μνημονιακή ιστορία, λοιπόν, ξεκινά από την αρχή της εβδομάδας με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και το ηχηρό χαστούκι της τρόικας...

Ο "υπουργός" Δικαιοσύνης απέστειλε εις τας Ευρώπας για έγκριση το ημιτελές, είναι η αλήθεια, σχέδιο της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής υπό τον κ. Δημήτρη Κράνη, το οποίο θα αντικαθιστούσε το περίφημο προηγούμενο σχέδιο της επιτροπής του Ιωάννη Χαμηλοθώρη που επέτρεπε τις κατασχέσεις σπιτιών και μετέτρεπε τη δικαιοσύνη σε ακραία ταξική.

Ε, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι "εταίροι" μας την επέστρεψαν ως απαράδεκτη όχι επειδή ήταν ημιτελής, αλλά επειδή ήταν πολυσέλιδη, απαντώντας ότι θα στείλουν τη δική τους έτοιμη και κατά πολύ μικρότερη! Δεν κάθισαν καν να τη διαβάσουν, δηλαδή.

Αυτό αποκαλύφθηκε χθες, Παρασκευή 17 Ιουλίου,  στην Ολομέλεια των Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας από τα δύ6ο μέλη της Επιτροπής Κράνη που συμμετείχαν στο πάνελ των ομιλητών.

Πρώτη νίκη του "πρωθυπουργού" για την άμβλυνση των επιπτώσεων με τον "αριστερό" τρόπο, δηλαδή.

Για να το κάνουμε, λοιπόν, λιανά, ξεχάστε τα σπίτια σας εάν έχετε δάνεια, ξεχάστε και την οποιαδήποτε δυνατότητα προσφυγής στη Δικαιοσύνη, τουλάχιστον, ατομικά, ξεχάστε τις ανοιχτές διαδικασίες.


Το σχέδιο Χαμηλοθώρη, το οποίο καταψηφίστηκε από τους δικηγόρους σε ποσοστό 93% (!!!) και για το οποίο οι δικηγορικοί σύλλογοι κατέβηκαν σε αποχή διαρκείας τον Δεκέμβριο του 2014 μέχρι και τις εκλογές του Ιανουαρίου, προέβλεπε διαδικασίες εξπρές για τις κατασχέσεις, προτεραιότητα των τραπεζών στους πλειστηριασμούς, αλλά και την κατάργηση εξέτασης μαρτύρων στο ακροατήριο (!!!), μεταξύ πολλών άλλων.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Ο(δια)πραγματευτής Αλέξης

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Εάν ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε Σχέδιο Β ή Plan B, ευρωπαϊστί, θα το είχε παραγγείλει και νυχθημερόν θα δούλευαν επαΐοντες γι’ αυτό ώστε να πάει να διαπραγματευτεί έχοντας όλα τα απαραίτητα όπλα…

Μα, ο Αλέξης δεν ήθελε. Κι ο ίδιος το έλεγε, το ομολογούσε είτε άμεσα είτε έμμεσα. "Δεν θα χρειαστεί", έλεγε κατηγορηματικά κι όλοι αφελώς θεωρούσαν ότι εννοούσε πως δεν θα χρειαστεί απλώς και μόνον επειδή δεν πρόκειται, δεν μπορούν και δεν θέλουν να μας διώξουν από το Ευρώ.

Μα, ο Αλέξης εννοούσε ότι δεν το χρειάζεται γιατί δεν το θέλει.

Κι ο τελευταίος αφελής, βέβαια, αντιλαμβάνεται ότι όταν πας να διαπραγματευτείς με τον εχθρό πρέπει να διαθέτεις και το φόβητρο. Πρέπει κι εσύ να έχεις ένα όπλο στο τραπέζι. Διαφορετικά δεν πας να διαπραγματευτείς μα για να συνθηκολογήσεις.

Ο Αλέξης δεν πήγε όμως ούτε γι’ αυτό. Πήγε για άνευ όρων παράδοση.

Παριστάνοντας ότι διαπραγματεύεται, φορτώνοντας τα βάρη στον Γιάνη Βαρουφάκη που, φιλόδοξος για την ανάμιξή του στην πολιτική ήταν μα έμπειρος γι’ αυτό καθόλου. Κι όποτε χρειαζόταν εμφανιζόταν ο Γιάννης Δραγασάκης κι η λοιπή παρέα του συμβιβασμού για να επαναφέρει τον Γιάνη στην τάξη.

Το ομολόγησε κι ο ίδιος ο Δραγασάκης (η σπίθα του συμβιβασμού του ’89) στη συνέντευξη του στον Πάνο Χαρίτο την Τρίτη το βράδυ πριν από το δημοψήφισμα.

«Αυτή (σ.σ. η δική του, δηλαδή) ήταν η διαπραγματευτική μας τακτική εξ αρχής», του συμβιβασμού και της υποχώρησης.

Αν ήθελε, άλλωστε, να διεκδικήσει και όχι να παραχωρήσει θα έστηνε μία διαπραγματευτική ομάδα που θα περιλάμβανε έστω και έναν αριστερό. Αντ’ αυτού, είχαμε τον Γιάννη Δραγασάκη υπέρμαχο φανατικό του Ευρώ, τον Γιάνη Βαρουφάκη που η σχέση του με τον Μαρξ ίσως να ήταν κάποτε στυλιστική φορώντας κάποιο t-shirt ίσως, την Ελενα Παναρίτη, την οικονομική δολοφόνο (ή επιστήμονα;) του νεοφιλελευθερισμού, τον κ. Σαγιά των ιδιωτικοποιήσεων.

Και φτάσαμε σε ένα απατηλό, ασαφές δημοψήφισμα όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ο Αλέξης ζήτησε να επιλέξει ο λαός του ανάμεσα σε ένα μνημόνιο και ένα μνημόνιο+. Μα, τα στελέχη του την ίδια ώρα μιλούσαν για "Όχι στη λιτότητα" ενώ στην πραγματικότητα σε έβαζαν να επιλέξεις πόση ακριβώς λιτότητα δέχεσαι. Τα στελέχη του την ίδια ώρα μιλούσαν για περηφάνεια, για αντίσταση, για ένα Όχι στη διάλυση της Ευρώπης που σχεδιάζει η Γερμανία. Στις πλατείες, στα γραφεία των οργανώσεων μελών, στα social media, στα τηλεπαράθυρα…

Και κάποιοι λένε πως ο Αλέξης περίμενε το Ναι για να καταφέρει να αποδράσει. Μα, ο Αλέξης το Όχι περίμενε, ίσως μόνο σε χαμηλότερο ποσοστό που να μαρτυρά ένα λαό διχασμένο. Κι ίσως μονάχα γι’ αυτό να εξεπλάγη αφού ήταν δύσκολο να διαχειριστεί το Όχι των 2/3 της κοινωνίας. Το Όχι που διαχειριζόμενός το σωστά θα το υποβίβαζε, ευτελίζοντας την αντίσταση, ακυρώνοντας την υπερήφανη στάση, προάγοντας το δόγμα ΤΙΝΑ.

There is no alternative.

Κι αυτό είναι το δόγμα του Αλέξη…

Διότι αν ήθελε να διαπραγματευτεί κάτι καλύτερο θα ψήφιζε και δέκα νομοσχέδια στους έξι μήνες διακυβέρνησής του που υποδυόταν τον διαπραγματευόμενο. Αντ’ αυτού, μονάχα ένα νομοσχέδιο ελάφρυνσης της πολύπαθης αυτής κοινωνίας ψήφισε. Τις 100 δόσεις. Το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια ήταν μία οπισθοχώρηση των αριστερών θέσεων. Ακόμα και το Ποτάμι είχε πιο προωθημένες θέσεις. Το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ, με μεγάλη καθυστέρηση, δεν είχε φτιαχτεί ποτέ και αναγκάστηκε να καταθέσει το νομοσχέδιο για τη ΝΕΡΙΤ με άλλα ονόματα και μικρές διορθώσεις.

Ούτε για τα εργατικά ούτε για τα δάνεια ούτε για τις φορολογικές ελαφρύνσεις ούτε για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών ούτε για τα διόδια ούτε για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ούτε…

Έστω ένα από τα προαναφερόμενα να ψήφιζε ώστε να δείξει ότι είναι αποφασισμένος να αντισταθεί.

Πήγε, λοιπόν, να διαπραγματευτεί ως συνέχεια του κράτους.

Και το καμιά θυσία για το ευρώ έγινε πάση θυσία συμφωνία.

Και το δεν ξεπουλάμε δημόσια περιουσία έγινε «το αφεντικό τρελάθηκε».

Και το σχίζουμε τα μνημόνια έγινε σχίζουμε τα παλιά μνημόνια για το καλύτερο, το πιο όμορφο απ’ όλα που δεν το ‘χεις δει ακόμα.

Κι η χυδαιότητα δεν σταμάτησε εκεί…

Επέστρεψε εδώ δηλώνοντας δεξιά κι αριστερά ότι κουράστηκε, διαπραγματεύτηκε σκληρά κι ίσως έκανε και κάποια λάθη (μα μία συγγνώμη δεν ζήτησε γι’ αυτό) μα μόνο η δική του κυβέρνηση θα καταφέρει να διαχειριστεί υπέρ του λαού αυτό το μνημόνιο που τον εξαφανίζει.

Ισοπεδώνοντας έτσι και την αριστερά, τα ιδεώδη της…

Αδειάζοντας και το αριστερό κομμάτι του κόμματός του που τόσο καιρό πάσχιζε να το βγάλει στο περιθώριο ή και να το διώξει.

Κι αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε γιατί η μόνη του πολιτική γραμμή επί τρία χρόνια ήταν η αλληλεγγύη. Για να την εκμεταλλευτεί κι αυτή και να την κάνει επιχείρημά του ώστε να παραμείνει γαντζωμένος σε αυτό που για να κατακτήσει έβαλαν πλάτη δεκάδες χιλιάδες μελών του κόμματός του και αρκετές χιλιάδες αριστερών. Η αλληλεγγύη του Αλέξη αφορούσε τον ίδιο. Αλληλεγγύη του λαού στον σκληρά διαπραγματευόμενο πρωθυπουργό του, που έβγαλε και έρπη από το άγχος του.

Θα δούμε το παραμύθι βήμα-βήμα, κεφάλαιο-κεφάλαιο, μέρα την ημέρα…


Πώς ο πραγματευτής βαφτίστηκε διαπραγματευτής.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

Εσύ κατάλαβες τι ψήφισες τον Γενάρη;

Για όσους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάλαβαν την 25η Ιανουαρίου δεν ψήφισαν για κυβέρνηση, αλλά για να επιλέξουν αντιπροσωπεία διαπραγμάτευσης με εντολή την παραμονή μας στο Ευρώ. Για να το πούμε και αλλιώς την 25η Ιανουαρίου δεν είχαμε βουλευτικές εκλογές, αλλά, απλώς ένα δημοψήφισμα.

Αυτό, τουλάχιστον, συμπεραίνουμε από τις δηλώσεις αρκετών κυβερνητικών βουλευτών και  υπουργών, αλλά και των εντεταλμένων να διαπραγματευτούν.

Πιο πρόσφατη η δήλωση του Τσακαλώτου, επικεφαλής της αντιπροσωπείας «διαπραγμάτευσης», ο οποίος διατύπωσε ρητά το δίλημμα της κάλπης των βουλευτικών εκλογών που, τελικώς, ήταν δημοψήφισμα. Η εντολή μας δεν ήταν για έξοδο από το Ευρώ, εννοώντας, δηλαδή, ότι δεν ψηφίσαμε για κυβέρνηση, αλλά για νόμισμα: Ευρώ ή Δραχμή;

Καταρχήν, κ. Ευκλείδη μου, οι βουλευτικές εκλογές έχουν μία και μόνη εντολή σαφέστατη. Να κυβερνήσεις με βάση το πρόγραμμά σου και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτό που εξαγγέλθηκε στη Θεσσαλονίκη μετά τυμπανοκρουσιών από τα ίδια τα χείλη του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα. Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι το νόμισμα είναι δευτερεύων παράγοντας και το αποδέχεσαι εφόσον σου επιτρέπει να εφαρμόσεις το πρόγραμμά σου που κατέθεσες στον λαό μόλις λίγες ημέρες πριν διεκδικήσεις την ψήφο του.

Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς ερμηνείες, μα θα μου πεις εσείς δεν το κρύψατε. Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα ερμηνεύατε το «μήνυμα της κάλπης και την εντολή του λαού». Για να κατακτήσετε και μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Να γίνετε η πρώτη κυβέρνηση που αναλαμβάνει μέσω δημοψηφίσματος για να εφαρμόσει ένα «Ναι» ή ένα «Όχι» και όχι για να εφαρμόσει ένα πλήρες πρόγραμμα διακυβέρνησης μιας χώρας.

Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεστε στο πραγματικό του μέγεθος τον κίνδυνο απαξίωσης της λαϊκής εντολής για διακυβέρνηση μα, δυστυχώς, πρέπει να σε ενημερώσω ότι η μετάφραση της ψήφου σε εντολή για παραμονή στο Ευρώ και μόνον είναι απαξίωση…

Βεβαίως, εσείς κρύψατε επιμελώς, από τους αριστερούς ψηφοφόρους σας που δεν θέλουν το Ευρώ και απεικονίζονται στο 1/3 του συνόλου, βάσει δημοσκοπήσεων, ότι θα εκλεγείτε για να κρατήσετε αυτή την ταλαιπωρημένη κοινωνία στον κύκλο των δυναστών της και στο Ευρώ παρότι αυτοί δεν το ζητούσαν.

Και θα μου πεις και πάλι, πότε είπαμε ο Αλέξης ή εγώ ή όποιος άλλος από το οικονομικό επιτελείο όχι στο Ευρώ; Ακόμα και πάση θυσία. Όταν μας ρωτούσατε εμείς απαντούσαμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε από το Ευρώ.

Κι έτσι σήμερα ούτε χνούδι δεν σηκώνεται από τις δηλώσεις του Πανούση ούτε μάγουλο κοκκινίζει από την ταύτιση με τους ταξικούς αντιπάλους και τους εκπροσώπους τους (το τελευταίο σας ανέκδοτο ήταν αυτό) και ακούμε και από τα ΜΜΕ σας να προβάλλουν στα δελτία τους και την σημερινή συγκέντρωση των -«ευρωπαϊστών» κατ’ εσάς, ευρωλάγνων κατ’ εμέ- φίλων του Ευρώ στο Σύνταγμα.


Σφυρίξτε όλοι μαζί για να τρομάξετε ακόμα περισσότερο την καθημαγμένη (sic) αυτή κοινωνία…

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Ρήξη! Μη φας, έχουμε γλαρόσουπα…

Κι ας υποθέσουμε ότι πήγαμε σε ρήξη. Τι να την κάνουμε τη ρήξη τώρα, Αλέξη; Και ποιος να την αντέξει; Και ποιος να βγει να σε συντρέξει όταν επί μήνες του τα είχες όλα κλειστά και σκοτεινά; Μετά βίας μπορεί να πιστέψει ότι είναι πραγματική και όχι θεατρική. Κι αυτό γιατί εσύ, σύντροφε Αλέξη, παίζεις με την κρυφή διπλωματία και του εντείνεις την αίσθηση του στημένου.

Κι έτσι, σύντροφε Αλέξη, με απλές κινήσεις και λίγα λόγια, κατάφερες ένα μεγάλο χτύπημα. Πάει το αγωνιστικό φρόνημα, πάει η κινηματική διάθεση. Άλλωστε, τα κινήματα με τον υπουργό σου ΠροΠο τα κυνηγάτε αλύπητα και με τους υπόλοιπους υπουργούς σου τους δίνετε να καταλάβουν πόσο ανόητοι –για να μην χρησιμοποιήσω άλλο χαρακτηρισμό βαρύτερο- ήταν να πιστέψουν ότι κάτι θα άλλαζε.

Χρυσός στη Χαλκιδική, διόδια, δημόσια περιουσία…

Εσύ μετέφρασες την εντολή (και) για ρήξη σε εντολή παραμονής στο Ευρώ.

Εσύ ξεκίνησες διαπραγμάτευση που στην ουσία ήταν παράκληση. Και ο λαός σε παρακολουθούσε, Αλέξη, μην απατάσαι.

Εσύ έδωσες το μάθημα ότι διαπραγμάτευση σημαίνει συνεχής υποχώρηση.

Εσύ ξέχασες την οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια κι εσύ ξέχασες το θράσος του ανθρώπου που αγαπάει την ελευθερία και την ανεξαρτησία εξαντλώντας την μονάχα ως στυλιστική έκφραση χαριεντιζόμενος με τον Ζαν Κλωντ… Μία γραβάτα, μία σφαλιάρα κι η χώρα μου.

Εν ολίγοις, διαπραγμάτευση σημαίνει πάρε τη γραβάτα μου να δεις πόσο σου πάει κουτό κι ανόητο παιδί που μας το παίζεις χύμα.

Και μένω στην εικόνα γιατί αυτή Αλέξη μου μιλάει στον λαό όταν δεν του μιλούν τα λόγια. Κι εσύ σύντροφε Αλέξη, τα λόγια σου τα μάσαγες και τα έκανες πανάκριβα και τα προσάρμοζες κατά πώς σου ερχόταν ευκολότερο.

Και μένω στην εικόνα γιατί όποιος θέλει να διαπραγματευτεί βαράει όχι μονάχα χέρι αλλά και πόδι στο τραπέζι. Και δεν χασκογελάει με αστειάκια φεουδάρχη προς τον υπηρέτη. Του ρίχνει μια κοφτή ματιά και συνεχίζει, σύντροφε Αλέξη.

Εσύ, σύντροφε Αλέξη, ξέχασες το δικαίωμα στην μονομερή ενέργεια και στο εντόπισαν ακόμα και οι ηπιότεροι των ηπιότερων συντρόφων σου. Ακόμα κι ο Νίκος Φίλης. Κι αν συνεχίσεις έτσι, Αλέξη, ακόμα κι αυτός ο Γιάννης ο Μπαλάφας θα τραβάει τα μαλλιά του με το πόσο μνημόνιο δέχθηκες και πόσο ακόμα έβαλες.

Εσύ, σύντροφε Αλέξη, άκουγες τον υπουργό σου να λέει από βήματος Βουλής ότι το 70% του μνημονίου είναι αποδεκτό και ωφέλιμο και πάμε να διαπραγματευτούμε στο υπόλοιπο 30% της διαδρομής για να συναντηθούμε κάπου κι έφτασες τη συνάντηση στο 95% ως τώρα, γιατί ποιος ξέρει πόσα ισοδύναμα θα βρεις ακόμα να σερβίρεις; Και σου θυμίζω, μόλις μια εβδομάδα πριν τις εκλογές αυτό το μνημόνιο καταργούσες με ένα νόμο σε ένα βράδυ. Το ίδιο μνημόνιο που και πάλι ο Νίκος Φίλης αποκάλυψε ότι δεν μπορείτε να το καταργήσετε παρά μόνο σε βάθος χρόνου.

Και μιας και είπα ισοδύναμα, εσύ σύντροφε Αλέξη, άκουγες τα μέλη και στελέχη σου να χλευάζουν τον Φώτη Κουβέλη όταν έμπαινε στη συγκυβέρνηση και ψήφιζε μνημόνια μιλώντας για ανάγκη ισοδυνάμων. Και μ’ αυτόν τον εμπνευστή των ισοδύναμων, σύντροφε, έσπευσες να εναγκαλιστείς προ εκλογών και να συναντηθείς λίαν προσφάτως. Γιατί άραγε να συναντιέσαι με τον εκπρόσωπο του 0,3% του εκλογικού σώματος; Μήπως για να τον βάλεις στην κυβέρνηση όπως και τον Πανούση;

Κι εσύ σύντροφε Αλέξη έκανες τη διαπραγμάτευση ανέκδοτο στα χείλη του λαού. Και ξέρεις γιατί την περιγελάει ο λαός; Και ξέρεις γιατί δεν περιμένει τίποτα; Γιατί ΚΑΙ εσύ σύντροφε Αλέξη του σέρβιρες τον φόβο και μάλιστα σε δόσεις υπερβολικές που ούτε ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος δεν τόλμησαν να του σερβίρουν ή, για να μη σε αδικώ, εσύ κατάφερες να τον περιγελάσεις τότε. Σιγά-σιγά κι η δική σου διαπραγμάτευση, Αλέξη, γίνεται το αστείο του δρόμου.

Κι αν τώρα πας σε ρήξη ποιος να σε στηρίξει, για να στο κάνω και έμμετρο;

Έφτασες να καλείς σε στήριξη για να μη βγούμε απ’ την Ευρώπη και Τετάρτη βράδυ με το καλό οι υποστηρικτές και κλακαδόροι σου θα γίνουν ένα με το Ποτάμι και τη Φώφη στην πλατεία Συντάγματος για να σώσουμε το ευρωπαϊκό ιδανικό του Ευρώ και της ανέχειας και της εκμετάλλευσης.

Κι αν πας σε ρήξη ποιος να σε πιστέψει;

Είτε πλαστή είτε καθυστερημένη είτε επιζήμια θα την πουν. Κι ένα από τα τρία θα είναι και ο χρόνος θα δείξει ποιο και γιατί.

Θα βλέπουν οι υπόλοιποι όσους σε στήριξαν με πάθος και το επόμενο ανέκδοτο θα είναι η ριζοσπαστική αριστερά σας.

Ρήξη, λοιπόν… Ε, και;


Ρήξη με την πίστη ότι παλεύοντας συντονισμένα όλα μπορούν να αλλάξουν θα είναι.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Αυριανισμός στην αριστερά

Υπάρχει μία... αλλοιωμένη αριστερά, η οποία ψυχιατρικοποιεί την πολιτική και κάνει παιχνιδάκια παραφράζοντας απαξιωτικά τα ονόματα ανθρώπων που απλώς διαφοροποιούνται από την κυβερνητική γραμμή διατυπώνοντας αυτό που κάποτε οι ίδιοι οι κυβερνητικοί ονόμαζαν Plan B.

Αλλοιωμένη αριστερά που αναφέρεται σε Παλαβίτσες και Παλαβάνους, σε πιωμένους και άλλα φαιδρά, λαϊκιστικά και άκρως φασιστικά, άρα και επικίνδυνα.

Και με αυτή την αλλοιωμένη αριστερά που βρωμάει αυριανισμό, δυστυχώς, βλέπω με λύπη μου να συμφωνούν ακόμα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και άνθρωποι που βρέθηκαν στα ψηφοδέλτιά του τόσο στις αυτοδιοικητικές εκλογές όσο και τις βουλευτικές.

Μαθαίνουμε, επίσης, από δεκάδες καταγγελίες μελών των Οργανώσεων Μελών του ΣΥΡΙΖΑ ότι το φαινόμενο δεν μένει μόνο στα social media, αλλά εξελίσσεται με την ίδια ένταση και μέσα στις οργανώσεις.

Τώρα, θα πείτε, γιατί να με ξενίζει αυτό όταν ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει μία κυβέρνηση με Παπαγγελόπουλο και Πανούση και ο υπερυπουργός του Νίκος Παππάς εκβιάζει την κομματική υπακοή και πειθαρχία απειλώντας όποιον διαφωνεί;

Γιατί να μου προκαλεί απορία όταν αρθρογράφος στην Αυγή χαρακτηρίζει τους διαφωνούντες έντομα;


Και πολύ περισσότερο, γιατί να απορώ όταν αυτή η ίδια αλλοιωμένη αριστερά βρίσκεται επί των επάλξεων για να λοιδορήσει την Ζωή Kωνσταντοπούλου ενώνοντας τη φωνή της με τα γαβγίσματα των αντιπάλων της, κάνοντας αστειάκια με τη θηλυκότητά της, κατηγορώντας την για υπέρμετρη φιλοδοξία και την ίδια στιγμή ετοιμάζεται να δεχθεί στις τάξεις της αυτούς που την αποκαλούσαν τρομοκρατική και επικίνδυνη, όπως τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ;

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Υπέρ θεσμών και εστιών

Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει από την... ύφεση του λεξιλογίου ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ερχόταν για να ανατρέψει ούτε να καταργήσει οτιδήποτε.

Ήταν το μνημόνιο που σκιζόταν, μετά το καταργούσε με ένα νόμο σε μία νύχτα, όπως ακριβώς είχε επιβληθεί, μετά θα αυτοκαταργείτο από την ψήφο του λαού, μετά δεν θα υπήρχε για αυτούς (προσοχή, για αυτούς), μετά θα γινόταν αντικείμενο διαπραγμάτευσης και μετά κάτι που απλώς δεν μπορεί να καταργηθεί, αλλά πρέπει να ζήσεις με αυτό.

Ήταν η εντολή των εκλογών που ήταν η ελπίδα που επιτέλους έφτασε (αλλά παρέμενε ελπίδα και δεν γινόταν πραγματικότητα –πρόσεξέ το κι αυτό), μετά έγινε εντολή διαπραγμάτευσης για διαγραφή χρέους, μετά εντολή διαπραγμάτευσης για παραμονή στο ευρώ.

Ήταν το ευρώ για το οποίο δεν θα κάναμε καμιά θυσία κι ήταν το ευρώ που δεν θα το κρατούσαμε πάση θυσία για να γίνει το Ευρώ έξω από το οποίο δεν μπορείς να ζήσεις. Έτσι, θα κάνεις μία θυσία να αντέξεις ακόμα εννέα μήνες κι αυτό δεν θα είναι δα και πάση θυσία (συμφωνείς, υποθέτω).

Ήταν το συνεδριακό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά έγινε το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και μετά το πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών που δεν μπορεί να ξεκινήσει αν δεν ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση κι ήταν η διαπραγμάτευση που κατέληξε σε ανάγκη συμφωνίας.

Ήταν η τρόικα, οι δανειστές, οι τοκογλύφοι που μετά έγιναν θεσμοί και έπειτα εταίροι. Κι έπρεπε να αντιληφθούμε ότι ομιλούμε για θεσμούς ώστε να αποκτήσουν και το απαραίτητο πρεστίζ. Άλλο η τρόικα και άλλο οι θεσμοί. Θεσμός είναι η Βουλή, η δικαιοσύνη… Υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν θεσμό και την αστυνομία και τον στρατό. Και, ναι, είναι υπουργοί.

Ήταν κι η πρώτη φορά αριστερά που ελέω εκλογικού αποτελέσματος (αλήθεια;) έγινε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και εξόδου από την ανθρωπιστική κρίση. Μετά έγινε κυβέρνηση διατήρησης του Ευρώ.

Ηταν κι η πρώτη φορά αριστερά που θα κουνούσε το μαντήλι στο παλιό και θα έβγαζε τη γλώσσα στο σύστημα. Μετά ακούμπησε επάνω του συνθέτοντας το φθαρμένο με το διεφθαρμένο και το άφθαρτο σε έναν αχταρμά γιατί το σύστημα δεν πέφτει αν δεν το καταλάβεις ή, μήπως, αν δεν το αγαπήσεις; Και στο σύστημα αν μόνο βγάλεις γλώσσα τη βγάζεις για να το αγγίξεις. Να το γλείψεις, κοινώς.

Ήταν και το Plan B που μοιάζει να ήταν Plan A και γι’ αυτό δεν έπρεπε να αποκαλυφθεί…

Ήταν και μία αριστερά της σύνθεσης, μετά έγινε αριστερά της σωφροσύνης, μετά της υπακοής, των απειλών, του μπάτσου, μετά απλώς έπαψε να είναι αριστερά.

Ήταν και ένα αριστερό κόμμα που έπεσε υπέρ θεσμών και εστιών…


Να ζήσουμε να το θυμόμαστε…

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Ασφάλεια, ασφάλεια, ανασφάλεια…

Η ασφάλεια… Πολυσήμαντη έννοια. Μονοσήμαντη για άλλους και πολύ συγκεκριμένη. Απεχθής για κάποιους παράξενους. Άλλος την θέλει μα διστάζει να το ομολογήσει. Άλλος την θεωρεί απαραίτητη για τη συνέχεια της ζωής. Άλλος, πάλι την απεχθάνεται. Εάν γραφεί με κεφαλαίο Άλφα, πάλι, αλλάζει. Κι ο πρωθυπουργός σήμερα από το υπουργείο ΠροΠΟ επέλεξε απλώς να την κάνει διττή.

Πρώτα με κεφαλαίο, κυρίως. Ποιος να ασχοληθεί μ’ εκείνους τους παράξενους που την απεχθάνονται;

Δεύτερον, με μικρό, αλλά κεφαλαιώδους σημασίας για το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που φοβάται τον διαφορετικό, τον μετανάστη, τον πρόσφυγα, τον άνεργο, τον ομοφυλόφιλο, τον αναρχικό, τον αντιεξουσιαστή, τον νέο, το νέο…

Συμπληρώστε…

Ας υποδεχθούμε όλοι μαζί το νέο δόγμα ασφάλειας που ήλθε από τα παλιά.

Ζήτω η αστυνομία που ούτε δολοφόνησε ούτε ακροδεξιά είναι ούτε κατά το ήμισυ, τουλάχιστον, φασιστική ούτε κατασταλτική και, κυρίως, διασφαλίζει τα ελάχιστα κεκτημένα.

Ζήτω κι ο υπουργός ΠροΠΟ που προάγεται σε πρωθυπουργό άνευ χαρτοφυλακίου εκπροσωπώντας το νέο δόγμα ασφάλειας της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης: αν σας αρέσει, αν δεν σας αρέσει πάρτε το 4% σας και φύγετε.

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Από κοντά είναι... ήρεμος!

Όταν ο ελβετός βενζινάς άλλαζε λάστιχο στον Τζήμερο...

Την Κυριακή του Πάσχα των Καθολικών σταμάτησα με το ποδήλατο μου σ’ ένα βενζινάδικο στο Montreux για κατούρημα  και καθώς είχα την βιντεοκάμερα μαζί μου τραβούσα την λίμνη της Γενεύης που εκείνη την ώρα ήταν πανέμορφη από το φως του ήλιου που σουρούπωνε. Δεν είχα αντιληφθεί την Jaguar που εκείνη την ώρα ανεφοδιαζόταν με βενζίνη υψηλών οκτανίων πίσω μου, συνεπαρμένος από τη γαλήνη του τοπίου. Δεν θα έδινα καμία σημασία αν ο κάτοχος της Jaguar δεν απευθυνόταν στο παιδί του βενζινάδικου σε άπταιστα γκριχντόιτς  (λαζογερμανικά για τους αδαείς!) «Λίεμπε Φριτς μπορείτε να δείτε ντας λουφτ στα λάστιχα μου;» . Αναγνώρισα την φωνή, ήταν ο Τζήμερος, τι σύμπτωση! Έστρεψα την βιντεοκάμερα ασυναίσθητα προς το μέρος του και αυτό που κατέγραψα ήταν μοναδικό !

Ο Φριτς (το παιδί του βενζινάδικου, το όνομα του ήταν γραμμένο σ’ ένα ταμπελάκι μεγέθους σελίδας Α4  καρφιτσωμένου στην πεντακάθαρη στολή εργασίας του!) αναγνωρίζοντας την εμβληματική μορφή του διάσημου νεοφιλελεύθερου με μεγάλη προθυμία έλεγξε ένα - ένα τα ελαστικά του υπερπολυτελούς οχήματος διαπιστώνοντας πως το πίσω ακροδεξιά είχε κλατάρει (συγνώμη για τον αδόκιμο όρο, θα βελτιωθώ στην επόμενη σύμπτωση…) ενημερώνοντας τον Τζήμερο πως χρειάζεται επισκευή και πως σε 5 λεπτά αυτός ο ίδιος θα το επισκευάσει (όχι σαν κάτι άλλους στην Αιδηψό… Ουπς, σόρυ, αυτό είναι αλλουνού σύμπτωση!)

Όντως σε 4 λεπτά και 49 δευτερόλεπτα είχε επισκευάσει το τρύπιο ελαστικό και ο Θάνος ικανοποιημένος προσπάθησε να τον φιλοδωρήσει με 25 σελίνια (υποθέτω πως ήταν τα μοναδικά μετρητά που είχε πάνω του), πράγμα που ο έντιμος Φριτς αρνήθηκε ευγενικά με διάφορα «Νάιν χερ Ζίμερος, μάιν μπός σας έχει εικόνισμα!»

Για κακή μου τύχη ο γίγαντας αυτός του νεοφιλελευθερισμού αντιλήφθηκε την παρουσία μου και μου ζήτησε με την ταπεινότητα που τον διακρίνει να σβήσω το βίντεο, πράγμα που με μεγάλη λύπη σεβάστηκα!

Έτσι, δυστυχώς, ελλείψει άλλων αποδείξεων δεν έχετε παρά να με πιστέψετε για όσα σας ιστόρησα παραπάνω!

Κώστας Αντωνιάδης
Μάρτυρας επί τόπου!

Αναδημοσίευση από το Ιθάκη

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Ποιος θα μας προστατεύσει απ’ τον Προστάτη του Πολίτη;



Η επιλογή του κ. Πανούση στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είχε προκαλέσει ήδη αντιδράσεις και ερωτηματικά στο χώρο της αριστεράς και στον ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή. Σαράντα ημέρες, σχεδόν, μετά την ορκωμοσία και την ανάληψη καθηκόντων στο υπουργείο τα ερωτηματικά μεγαλώνουν και οι αντιδράσεις εντείνονται.

Και είναι ο ίδιος ο υπουργός που με τις δηλώσεις και τις πράξεις ή την απραξία του προκαλεί αυτές τις αντιδράσεις 

Δεν είναι μόνον οι δηλώσεις για τον φράχτη στον Έβρο, ο οποίος, σε αντίθεση με τα κιγκλιδώματα περιμετρικά της Βουλής, παραμένει στην θέση του ως λιγότερο ενοχλητικός για την κοινή γνώμη. Είναι και οι επιθέσεις των ΜΑΤ και των λογής ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας που συνεχίζονται με την ίδια σχεδόν συχνότητα και, φυσικά, με το ίδιο μένος. 

Εξάρχεια, εισβολή στην κατάληψη του ΒΟΞ, επίθεση στην πορεία για τα κέντρα κράτησης στην Αμυγδαλέζα, επίθεση στην πορεία στον Βόλο εναντίον του δημάρχου Μπέου… 

Κι ο κ. Πανούσης, παρακολουθεί σιωπηλός και αδιάφορος και μιλά για αναδιαρθρώσεις και εκδημοκρατισμό. 

Η εικόνα συμπληρώνεται τώρα και από την καταγγελία της Κίνησης  Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό για νέο σχέδιο Ξένιος Δίας από τον «Αριστερό» υπουργό! 

Ο κ. Πανούσης δεν φημίζεται για τις αριστερές θέσεις του. Το αντίθετο. Κατά καιρούς έχει πάρει θέσεις σε σημαντικά ζητήματα, όπως αυτό του Πανεπιστημιακού ασύλου, που έχουν προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις και τον έχουν φέρει σε κόντρα με ιδιαίτερα ευαίσθητους ιδεολογικούς χώρους όπως των αναρχικών και μεγάλων κομματιών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Οι θέσεις του αυτές τον κάνουν συμπαθή στα ιδιωτικά κανάλια και συχνό ρεμβάζοντα στα τηλεοπτικά παράθυρά τους, αλλά όχι και κατάλληλο για υπουργό ενός εξαιρετικά ευαίσθητου υπουργείου για μία αριστερή κυβέρνηση. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός ΠροΠο απολάμβανε ιδιαίτερης προβολής, προεκλογικά ήδη, ακόμα και από Μέσα που συνδέονται με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Αυγή και το Κόκκινο. Ο κ. Πανούσης δίνει, προφανώς, ιδιαίτερη βαρύτητα στις δημόσιες σχέσεις και την αξία της προβολής. Κάπως έτσι, αποφάσισε να δώσει συνέντευξη Τύπου για την εξαφάνιση ενός φοιτητή απαντώντας σε άρθρο της κ. Ακρίτα που έγινε viral στα social media, αλλά εξακολουθεί να σιωπά για τα κέντρα κράτησης των μεταναστών.

Όσο για την προαναφερόμενη κόντρα με χώρους της αριστεράς και της αναρχίας, αυτή από μόνη της θα μπορούσε να καταστήσει τον υπουργό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μία βραδυφλεγή βόμβα. Όσο, μάλιστα, δεν προχωρά και στην υλοποίηση της προγραμματικής θέσης του ΣΥΡΙΖΑ για διάλυση των ΜΑΤ και των λοιπών κατασταλτικών δυνάμεων, που καιρό τώρα όλοι αποδέχονται ότι συνδέονται, τουλάχιστον ιδεολογικά, με την Χρυσή Αυγή και τον ακροδεξιό χώρο, ο κίνδυνος αυτός μεγαλώνει. 

Και το ερώτημα γίνεται όλο και πιο απαιτητικό: ποιος θα μας σώσει από τους προστάτες;

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

Πρωτοβουλία πολιτών για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ κατά κυβέρνησης



Δελτίο Τύπου εξέδωσε η «Πρωτοβουλία πολιτών για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ» καταγγέλλοντας τροπολογία της κυβέρνησης στο νομοσχέδιο για τις ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών, με την οποία η ΕΤΑΔ ΑΕ  απορροφάται από το ΤΑΙΠΕΔ διευκολύνοντας έτσι την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Θα έλεγε κανείς ότι είναι οξύμωρο να υφίσταται πρωτοβουλία για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όταν αυτή η Πρωτοβουλία, μάλιστα, περιλαμβάνει και στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ! Και, όμως, είναι αληθινό.

Σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε η πρόσφατα ιδρυθείσα Πρωτοβουλία και παραπέμπει για πληροφορίες, μεταξύ άλλων, στην κ. Ελένη Πορτάλιου, πρώην επικεφαλής της δημοτικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ «Ανοιχτή Πόλη» και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του, καταγγέλλει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για μη κατάργηση και εκ του πονηρού εκχώρηση μεγαλύτερων αρμοδιοτήτων στο ΤΑΙΠΕΔ με την τροπολογία του άρθρου 24. Παρ. 2 στο άσχετο νομοσχέδιο για τις ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Η επιτροπή καλεί την κυβέρνηση να αποσύρει άμεσα το άρθρο.

Να θυμίσουμε ότι η κ. Κωνσταντοπούλου στον λόγο της στην εναρκτήρια συνεδρίαση του νέου Κοινοβουλίου είχε δεσμευτεί ότι ως Πρόεδρος της Βουλής δεν θα επιτρέψει την εισαγωγή άσχετων τροπολογιών σε νομοσχέδια.

Ολόκληρο το Δελτίο Τύπου της Πρωτοβουλίας για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ έχει ως εξής:

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ
Δελτίο Τύπου 13/3/2015
Με το άρθρο 24 παρ. 2 σε άσχετο νομοσχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, που αφορά σε ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών, όχι μόνο δεν καταργείται το ΤΑΙΠΕΔ αλλά αντίθετα η ΕΤΑΔ ΑΕ - στην οποία ανήκουν όλα τα ακίνητα του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων και των Ολυμπιακών Ακινήτων και η περιουσία του ΕΟΤ - απορροφάται από το ΤΑΙΠΕΔ.
Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο 3986/2011 του ΤΑΙΠΕΔ, όπως ισχύει σήμερα, προβλέπεται η αξιοποίηση, συμπεριλαμβανομένης και της πώλησης, των ακινήτων που περιέρχονται στο ΤΑΙΠΕΔ προκειμένου το αντίτιμο να δοθεί στην εξόφληση του χρέους.
Στο ίδιο άρθρο 24 παρ. 1 καταργείται μεν η Παράκτιο Μέτωπο ΑΕ αλλά όλο σχεδόν το παράκτιο μέτωπο Σαρωνικού έχει περιέλθει με την παράγραφο 2 στο ΤΑΙΠΕΔ, καθώς ανήκει στην ΕΤΑΔ ΑΕ.
Όσοι αγωνιστήκαμε μαζί και με τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση κατά της εκποίησης της δημόσιας περιούσιας από το ΤΑΙΠΕΔ δεν αποδεχόμαστε τα τετελεσμένα. Καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει το άρθρο 24 παρ. 2 .

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Η δικαιοσύνη ξεκινά από μέσα σου, βρε κουτό



ΦΠΑ 23% (δηλαδή, το 1/4 της τιμής του προϊόντος ή της υπηρεσίας είναι φόρος)
Ειδικός φόρος στα καύσιμα που ανεβάζει σχεδόν κατά 70-80% το κόστος.
47, αν θυμάμαι καλά, από τις χιλιάδες off shore έχουν ελεγχθεί.
Κανένας από τους χιλιάδες καταθέτες ελβετικών τραπεζών της λίστας Λαγκάρντ δεν έχει ελεγχθεί.
Ο υπουργός μπορεί να κλέψει ό,τι θέλει, αλλά ελέγχεται από μία μόλις Βουλή. Το αδίκημα μετά παραγράφεται.
Οι γερμανοί του Ελ. Βενιζέλος χρωστούν σχεδόν μισό δισ. από ΦΠΑ.
Τα κόμματα εξουσίας χρωστούν άλλο μισό...
Κάποια στελέχη τους μετέφεραν, κατέθεταν, έκρυβαν μερικά ακόμα εκατομμύρια με ανεξερεύνητο τρόπο και άγνωστες (;) διαδρομές.
Η ΕΛ.ΣΤΑΤ φούσκωνε τεχνητά το χρέος.
Ο ΓΑΠ δήλωνε λεφτά υπάρχουν ενώ συζητούσε ήδη με το ΔΝΤ.
Ο Μητσοτάκης εξόπλιζε γραφεία από τη Siemens χωρίς παραστατικά και στην Ευρυτανία, λένε, ακόμα παντρεύονται νέα ζευγάρια με δώρο οικοσκευή Siemens.
Το μνημόνιο θα ακυρωνόταν με ένα νόμο.
Ο μισθός θα πήγαινε στα 751 ευρώ.
Οι ιδιωτικοποιήσεις θα ακυρώνονταν και θα σταματούσαν δια παντός.
Οι Ελληνες θα έβρισκαν ξανά την αξιοπρέπειά τους και δεν θα αναζητούσαν τροφή στα σκουπίδια και στην καλωσύνη των ξένων. Δεν θα αναζητούσαν κουπόνια και συσσίτια.
Και πολλά άλλα…
Μα, πού να στα λέω τώρα.
Αν δεν πιάσεις την κυρά-Σούλα την ταβερνιάρισσα, τον Μπάμπη με τις ξαπλώστρες, τον Μήτσο τον περιπτερά, τον Μάκη τον μπάρμαν που κόβει μια απόδειξη κάθε δέκα ποτά κι αν δεν μάθεις στο παιδί σου ότι όλα αυτά πρέπει να τα καταγγείλει πού θα βρεις δικαιοσύνη και πρώτη φορά αριστερά;
Η φορολογική δικαιοσύνη και κατ’ επέκταση η κοινωνική ξεκινά από μέσα σου, βρε ανόητε…
Ξέρεις… Από το ίδιο σημείο που σκοτώνεις τον φασίστα που κρύβεις μέσα σου.